гру́кат, ‑у, М ‑каце, м.
Вельмі моцны, раскацісты шум. Грукат гармат зліўся ў суцэльную кананаду. Шашкоў. Стукат і грукат, Машыны навокал снуюць. Астрэйка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)