трыво́га ж., в разн. знач. трево́га;
яго́ ахапі́ла т. — его́ охвати́ла трево́га;
○ паве́траная т. — возду́шная трево́га;
◊ біць ~гу — бить трево́гу;
як т., дык да Бо́га — погов. пока гром не гря́нет — мужи́к не перекре́стится
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
узарва́ць сов.
1. (разрушить взрывом) взорва́ть;
2. (снять что-л. прикреплённое) взлома́ть; отодра́ть;
у. падло́гу — взлома́ть пол;
3. перен., разг. (крайне рассердить) взорва́ть, разозли́ть;
гэ́та несправядлі́васць ~ва́ла яго́ — э́та несправедли́вость взорва́ла (разозли́ла) его́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ура́зіць сов.
1. порази́ть, взволнова́ть; потрясти́;
яго ўра́зіла надзвыча́йная цішыня́ — его́ порази́ла необыкнове́нная тишина́;
падзе́і апо́шніх дзён ~зілі мяне́ — собы́тия после́дних дней потрясли́ (взволнова́ли) меня́;
2. оскорби́ть, заде́ть;
у. самалю́бства — оскорби́ть (заде́ть) самолю́бие
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
усыпі́ць сов.
1. усыпи́ть;
у. хво́рага пе́рад апера́цыяй — усыпи́ть больно́го пе́ред опера́цией;
у. дзіця́ — усыпи́ть ребёнка;
ну́дная кні́жка ўсыпі́ла яго́ — ску́чная кни́жка усыпи́ла его́;
2. перен. усыпи́ть, осла́бить;
у. пі́льнасць — усыпи́ть (осла́бить) бди́тельность
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
цьмяне́ць несов.
1. (терять блеск, яркость) ме́ркнуть;
зо́ркі ~не́лі — звёзды ме́ркли;
2. (становиться тусклым) тускне́ть, ту́скнуть;
срэ́бра паступо́ва ~не́ла — серебро́ постепе́нно тускне́ло;
3. перен. ме́ркнуть, тускне́ть;
~не́ла яго́ сла́ва — ме́ркла (тускне́ла) его́ сла́ва
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бесклапо́тнасць, ‑і, ж.
Уласцівасць бесклапотнага; бестурботнасць. Букрэева бесклапотнасць і багатырскі яго сон заспакоілі трохі дзеда Талаша. Колас. Успаміны нагадвалі.. [Міколу і Наташы] начыста сцёртую суровым часам шчаслівую бесклапотнасць іх маладосці. Краўчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гэ́блік, ‑а, м.
Памянш. да гэбель; невялікі гэбель. Гэблік так спрытна хадзіў у яго руках, што Сымонка не паспеў агледзецца, як на варштаце вырасла куча белапенных стружак. Сіняўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адлюстрава́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад адлюстраваць.
2. у знач. прым. Які ідзе яе непасрэдна ад крыніцы, а ад паверхні прадмета, што адлюстраваў яго. Адлюстраванае святло.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адмысло́васць, ‑і, ж.
Уласцівасць адмысловага. Я стараюся прыслухацца, як працуе матор, але нічога асаблівага не магу распазнаць. Гудзе роўна, настойліва — можа ў гэтым і ёсць яго адмысловасць. Скрыган.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
апрыёрны, ‑ая, ‑ае.
Які папярэднічае вопыту, не залежыць ад яго; які не заснаваны на вопыце; проціл. апастэрыёрны. [Жураўскі:] — Але лабараторыя — тая ж практыка. Апрыёрныя вывады правяраюцца доследамі, вопытам. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)