Verbum

двары́шча, -а, мн. -ы, -ры́шч і -аў, н.

Участак з хатай і іншымі гаспадарчымі будынкамі; сядзіба.

Д. зарасло травой.

дварэ́ц, -рца́, мн. -рцы́, -рцо́ў, м.

Будынак, у якім пражывае манарх са сваёй сям’ёй, а таксама вялікі і прыгожы па архітэктуры будынак наогул; палац.

Мармуровыя дварцы Венецыі.

|| прым. дварцо́вы, -ая, -ае.

○

Дварцовы пераварот — змена манарха прыдворнай знаццю без удзелу народных грамадскіх мас.

дварэ́цкі, -ага, мн. -ія, -іх, м. (гіст.).

Старшы лакей у панскім доме, які кіраваў хатняй гаспадаркай і прыслугай.

дваццаціго́ддзе, -я, н.

1. Тэрмін у дваццаць гадоў.

З той пары мінула цэлае д.

2. Гадавіна падзеі, што адбылася дваццаць гадоў назад.

Адзначыць д. працоўнай дзейнасці.

Адзначыць сваё д.

|| прым. дваццацігадо́вы, -ая, -ае.

два́ццаць, -і́, -ццю́, ліч. кольк.

Лік і колькасць 20.

Д. дзеліцца на пяць.

Д. рублёў.

|| парадк. двацца́ты, -ая, -ае.

дваю́радны, -ая, -ае.

Тое, што і стрыечны.

двая... (гл. двое...).

Першая састаўная частка складаных слоў, ужыв. замест «двое...», калі націск у другой частцы слова падае на першы склад, напр.: дваяборац, дваяверац, дваяжэнец, дваяшлюбнасць.

дваябо́рац, -рца, мн. -рцы, -рцаў, м.

Спартсмен, які ўдзельнічае ў дваяборстве.

дваябо́рства, -а, н.

Спартыўнае спаборніцтва, якое складаецца з двух відаў практыкаванняў.

Лыжнае д.

Цяжкаатлетычнае д.

дваякавы́пуклы, -ая, -ае.

Выпуклы з абодвух бакоў.

Дваякавыпуклая лінза.