гугні́ць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; незак.

Разм. Тое, што і гугнявіць. У пана Цабы нос быў доўгі, чырвоны, і настаўнік гугніў у яго неяк вельмі ж адмыслова. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вішнёвы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да вішні. Вішнёвы сад. Вішнёвы цвет. // Прыгатаваны з вішань. Вішнёвае варэнне.

2. Цёмна-чырвоны; колеру вішні. Вішнёвы колер. Вішнёвая сукенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ба́гра, ‑ы, ж.

Густа-чырвоны, пурпуровы колер. На ніцях белай павуціны Прывозяць восень павучкі. Яе красёнцы, чаўначкі У моры лесу мільганулі І лісце ў багру апранулі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

барвя́нец, ‑нцу, м.

Густа-чырвоны, пурпуровы колер. Тыя дрэвы, што засталіся, змянілі свой зялёны ўбор на барвянец і золата, дэманструючы гэтым непарушнасць законаў жыцця і смерці. Мікуліч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дрэ́ўка, ‑а, н.

Выструганая палка, да якой прымацоўваецца сцяг, вымпел і пад. У Тані быў пераходны вымпел лепшай даяркі раёна, маленькі чырвоны сцяжок на кароценькім дрэўку. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Руж 1 ’румянец’: руж на шчоках (Гартны). Гл. ружовы.

Руж 2 ’румяны’ (Ласт.). Праз польск. ruż ’тс’ з франц. rouge ’чырвоны’ (Брукнер, 470).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

аграма́дны, ‑ая, ‑ае.

Незвычайна вялікі. Над будынкам вакзала калыхаўся аграмадны чырвоны сцяг. Лынькоў. Туман насунуўся разам з адлігай з захаду і за тыдзень з’еў аграмадныя гурбы снегу. Алешка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

газо́н, ‑а, м.

Пляцоўка ў садзе, скверы, перад домам і пад., засеяная травой, засаджаная кветкамі. Сад у нас харошы: На газонах Мак чырвоны, Ружы і гарошак. А. Александровіч.

[Фр. gazon.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пе́рец пе́рац, -рцу м.;

кра́сный пе́рец чырво́ны пе́рац;

◊

зада́ть перцу (кому-л.) да́ць (зада́ць) пе́рцу (каму-небудзь).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бергамо́т, ‑а, М ‑моце, м.

1. Агульная назва некаторых сартоў груш. Чырвоны бергамот.

2. Невялікае вечназялёнае пладовае дрэва сямейства рутавых, эфірны алей якога выкарыстоўваецца ў парфумнай і кандытарскай вытворчасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)