Verbum

трыбу́х, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).

1. Страўнік.

2. Жывот (іран.).

Напхаць т. (наесціся).

3. толькі мн. Вантробы (страўнік, кішкі і пад.).

|| прым. трыбухо́вы, -ая, -ае (да 3 знач.).

ураўне́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

Матэматычная роўнасць з адной або некалькімі невядомымі велічынямі, якая захоўвае сваю сілу толькі пры пэўных значэннях гэтых велічынь.

У. з двума невядомымі.

Інтэгральнае ў.

шку́рнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм., пагард.).

Пра чалавека, які клапоціцца толькі пра асабістую выгаду, не думаючы пра іншых.

|| ж. шку́рніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. шку́рніцкі, -ая, -ае.

граб, -а і -у, мн. -ы, -аў, м.

1. -а. Лісцевае дрэва сямейства бярозавых з гладкай карой.

2. -у, толькі адз. Драўніна гэтага дрэва.

Зуб’е з грабу.

|| прым. гра́бавы, -ая, -ае.

ла́дкі, -дак, толькі мн.

Дзіцячая гульня, пры якой удзельнікі ўдараюць адзін аднаго спачатку правай далонню аб правую, потым левай аб левую і г.д.

◊

Біць (пляскаць) у ладкі — выказваць адабрэнне чаго-н.

сардзі́на, -ы, мн. -ы, -дзі́н, ж.

1. Невялікая марская прамысловая рыба сямейства селядцовых.

2. толькі мн. Кансервы з гэтай рыбы.

Сардзіны ў алеі.

|| прым. сардзі́нны, -ая, -ае і сардзі́начны, -ая, -ае.

адво́дак, -дка, мн. -дкі, -дкаў, м.

1. Галінка або частка кораня з вочкамі, пасаджаныя асобна для самастойнага росту.

Размнажэнне адводкамі.

2. Пчаліны рой, які толькі што ўтварыўся і аддзяліўся ад старога.

уце́ха, -і, ДМ уце́се, мн. -і, уце́х, ж.

1. Забава, задавальненне.

Дзіцячыя ўцехі.

2. Той, хто (тое, што) прыносіць радасць, задавальненне.

Толькі ў працы і знаходзіш уцеху.

Дачка — бацькава ў.

хаду́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Дэталь машыны, механізма, якая знаходзіцца ў пастаянным руху.

2. толькі мн. Прыстасаванне ў выглядзе рамы на колцах, пры дапамозе якога дзяцей вучаць хадзіць (разм.).