полімарфі́зм, ‑у, м.

Спец.

1. У біялогіі — наяўнасць сярод асобін аднаго і таго ж віду (жывёлы або раслін) форм, якія рэзка адрозніваюцца паміж сабой.

2. У хіміі — здольнасць аднаго і таго ж рэчыва крышталізавацца ў розных формах.

[Ад грэч. poly — многа і morphē — форма.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адту́ль, прысл.

З таго месца, з таго боку. Вецер дзьме не ад нас, а насустрач, з балота, — адтуль павінен з’явіцца той, каго мы чакаем. В. Вольскі. Нарэшце Пацейчык развязаў торбу і дастаў адтуль хлеб і кусок сала. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бу́хты-бара́хты / с бу́хты-бара́хты прост. ні з сяго́ ні з таго́, ні се́ла ні па́ла, (вдруг) ра́птам.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

проторённый прич., прил. пракла́дзены, прае́зджаны, пратапта́ны;

◊

по проторённой доро́жке па пратапта́най даро́жцы (сце́жцы) (ісці́ і да таго́ падо́бнае).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вадахлёб, ‑а, м.

Разм. іран. Пра таго, хто п’е многа вады, любіць рэдкую страву.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэтраншэме́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Уст. Умацаванне, размешчанае ззаду галоўнай пазіцыі таго, хто абараняецца.

[Фр. retranchement.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самавызвале́нне, ‑я, н.

Вызваленне самога сябе ад таго, што сціскае, звязвае; вызваленне ўласнымі сіламі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

флюарэсцэ́нцыя, ‑і, ж.

З’ява свячэння некаторых рэчываў пасля таго, як асвятляльныя прамяні спыняюць дзеянне.

[Ад лац. fluor — цячэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нако́лькі, прысл.

1. У якой ступені, меры.

Буду працаваць, н. хопіць здароўя.

2. Ужыв. як злучальнае слова:

а) у даданых дапаўняльных сказах.

Усё залежыць ад таго, н. пісьменнік можа выкарыстаць свой творчы патэнцыял.

б) у даданых дзейнікавых сказах.

Дзіўна, н. дажджлівае надвор’е адпавядала яго настрою.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

невідзі́мка, -і.

1. ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -мцы, Т -ай (-аю), ж., мн. -і, -мак. Нябачная істота.

Чалавек-н.

2. ж. Маленькая тонкая шпілька або заколка для жаночай прычоскі.

◊

Шапка-невідзімка — у казках: шапка, якая робіць нябачным таго, хто яе надзене.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)