змяле́ць, ‑ее; зак.
Разм. Стаць мелкім; памялець, абмялець. Азярцо за некалькі дзён.. зусім змялела. Броўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́смыкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Разм. Вырваць, выцягнуць; вышмаргнуць што‑н. у некалькі прыёмаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шматгаліно́вы, ‑ая, ‑ае.
Які мае некалькі ці шмат галін; які займаецца рознабаковай дзейнасцю. Шматгаліновая гаспадарка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
промаха́ть сов., в разн. знач. прамаха́ць;
промаха́ть платко́м не́сколько мину́т прамаха́ць ху́сткай не́калькі хвілі́н;
промаха́ть два́дцать киломе́тров прост. прамаха́ць два́ццаць кіламе́траў.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Паку́нак ’прадмет або некалькі прадметаў, загорнутых у адзін пакет’ (ТСБМ, Гарэц., Др.-Падб., Яруш., Шат., Сл. ПЗБ). З польск. pakunek ’тс’ (Гіст. лекс., 260).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тра́сці́ць ‘прасейваць’ (ТС). Гл. трысціць 2.
Трасці́ць ‘злучаць разам дзве або некалькі нітак’ (ТСБМ), ‘звіваць дзве ніткі ў адну’ (Сл. ПЗБ). Гл. трысці́ць 1.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Труся́нка ‘трасянка; страва з некалькі прадуктаў’ (ТС), трусю́ха ‘дробная салома’ (паст., Сл. ПЗБ). Утварэнні ад трусіць 2, ‘растрасаць, змешваць’ аналагічна да трасянка 1, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
дапіса́ць, -пішу́, -пі́шаш, -пі́ша; -пішы́; -пі́саны; зак., што.
1. Скончыць пісаць што-н.; напісаць да якога-н. месца.
Д. пісьмо.
Д. пейзаж.
2. Дадаць да напісанага; прыпісаць.
Д. некалькі радкоў.
У ведамасці ўсё можна д.
|| незак. дапі́сваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. дапі́ска, -і, ДМ дапі́сцы, ж. і дапі́сванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
разара́ць I сов. распаха́ть;
р. не́калькі радко́ў (гра́дак) бу́льбы — распаха́ть не́сколько рядо́в карто́феля
разара́ць II несов. (доводить до нищеты) разоря́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
жанглі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., чым і без дап.
Спрытна падкідваць і лавіць адначасова некалькі прадметаў. Паяўляецца Навум, бярэ ў рукі некалькі шарыкаў і пачынае імі жангліраваць. Мікуліч. // перан. Спрытна, але адвольна абыходзіцца з фактамі, словамі і пад. Жангліраваць фактамі. Жангліраваць цытатамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)