не́калькі, -іх, ліч. неазнач.-кольк.

Некаторая, няпэўная, невялікая колькасць.

Н. месяцаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

не́калькі

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
не́калькі - -

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

не́калькі

займеннік, няпэўны, безасабовы

мн.
-
Н. не́калькі
Р. не́калькіх
Д. не́калькім
В. не́калькіх
не́калькі
Т. не́калькімі
М. не́калькіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

не́калькі

лічэбнік, колькасны

мн.
-
Н. не́калькі
Р. не́калькіх
Д. -
В. -
Т. -
М. не́калькіх

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

не́калькі I мест. неопр. не́сколько;

н. чалаве́к — не́сколько челове́к;

у ~кіх сло́вах — в не́скольких слова́х

не́калькі II нареч. немно́го, не́сколько, чуть-чу́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

не́калькі, ‑іх, ліч. неазначальна-кольк.

Некаторая, няпэўная, невялікая колькасць. Тут [у лесе] было некалькі дзесяткаў сялян з сем’ямі. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

не́калькі ліч. éinige, étliche, méhrere, ein paar;

не́калькі разо́ў étliche Mále;

не́калькі чалаве́к éinige [ein Paar] Ménschen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

некалькі, колькі; пара (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

счэ́п

‘прыстасаванне; некалькі счэпленых прылад, машын’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. счэ́п счэ́пы
Р. счэ́па счэ́паў
Д. счэ́пу счэ́пам
В. счэ́п счэ́пы
Т. счэ́пам счэ́памі
М. счэ́пе счэ́пах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мнагашлю́бнасць, -і, ж.

Форма афіцыйнага шлюбу, пры якой мужчына можа мець некалькі жонак, а жанчына — некалькі мужоў; палігамія.

|| прым. мнагашлю́бны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)