Ґізка́ снасць для лоўлі ракаў’ (Сл. паўн.-зах.). Паводле Сл. паўн.-зах., запазычанне з літ. gižỹs ’станок для віцця вяровак’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
абразны́, ‑ая, ‑ое.
1. Такі, у якім абрэзаны краі (край). Адрозніваюць дошкі абразныя, неабразныя і аполкі.
2. Прызначаны для абразання чаго‑н. Абразны станок.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ліліпу́т, ‑а, М ‑пуце, м.
Чалавек вельмі маленькага росту; карлік. // перан. Пра што‑н. вельмі малога памеру. Станок-ліліпут. // перан. Пра людзей нікчэмных, малазначных.
[Па назве малюсенькіх жыхароў фантастычнай краіны Ліліпуціі ў рамане Свіфта «Падарожжа Гулівера».]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
друка́рскі печа́тный; типогра́фский; (служащий, предназначенный для печатания книг — ещё) книгопеча́тный;
~кая спра́ва — печа́тное де́ло;
д. стано́к — печа́тный стано́к;
д. знак — типогра́фский знак;
выдава́ць што-не́будзь ~кім спо́сабам — издава́ть что́-л. типогра́фским спо́собом
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
така́рнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Разм. Займацца такарнай справай; быць токарам. Падбадзёраны першай удачай, Андрэй нават дазволіў сабе дні два не такарнічаць, вывучаючы станок. Шахавец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Тачы́ла ’тачыльны камень і станок для тачэння’ (ТСБМ, Ласт., Некр. і Байк., Мат. Гом., Сл. ПЗБ), точы́ло ’тс’ (Сержп. Грам., Сл. ПЗБ, Пятк. 2, ТС, Арх. Вяр., Вруб.): сам камень точыло і усё са станком (нясвіж., Нар. словатв.), сюды ж тачы́льнік ’тс’ (бераст., ЛА, 2), точы́лʼнік ’тс’ (Вруб.). Укр. точи́ло, рус. точи́ло, польск. toczydło, в.-луж. tóčnik, н.-луж. tocnik ’тс’, славац. točidlo ’паваротны круг, дыск’, серб.-харв. то̀чило ’такарны станок’, балг. точи́ло ’тачыльны камень’, макед. точило ’тс’. Вытворныя ад *točiti, гл. тачы́ць 1 ’заточваць’; формы з суф. ‑нік (назоўнікі са значэннем інструмента) утвораны з мэтай размежаваць ’станок для тачэння’ і ’брусок для тачэння’, параўн. Шустар-Шэўц, 1511.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ільнатка́цкі і льнатка́цкі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да ткання, ткацтва лёну. Ільнаткацкая вытворчасць. Ільнаткацкі цэх. Ільнаткацкая майстэрня. // Прызначаны для ткання лёну. Ільнаткацкая машына. Ільнаткацкі станок.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тарцо́ўка, ‑і, ДМ ‑цоўцы, ж.
1. Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. тарцаваць.
2. Тарцовачны станок.
3. Малярная шчотка з доўгім шчаціннем.
4. Разм. Тарцовая маставая.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыце́рці, прытру́, прытрэ́ш, прытрэ́; прытро́м, прытраце́, прытру́ць; прыцёр, -це́рла; прытры́, -цёрты; зак., што.
Трэннем, шліфоўкай шчыльна прыгладзіць, далучыць да чаго-н.
П. шкляны корак да графіна.
|| незак. прыціра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. прыціра́нне, -я, н. і прыці́рка, -і, ДМ -рцы, ж.
|| прым. прыці́рачны, -ая, -ае.
П. станок.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Варшта́т ’варштат; ткацкі станок’ (БРС, Гарэц., Інстр. II, Влад., 199). Запазычанне з польск. warsztat (а гэта з ням. Werkstatt; гл. Брукнер, 603). Параўн. варста́т, варста́к.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)