Verbum

кра́таць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. каго-што. Дакранацца да каго-, чаго-н.; чапаць.

К. валасы.

2. што і чым. Рухаць, варушыць.

К. сена.

К. фіранку.

К. параненай рукой.

|| зак. пакра́таць, -аю, -аеш, -ае.

абгрэ́бці, -рабу́, -рабе́ш, -рабе́; -рабём, -рабяце́, -рабу́ць; -ро́б, -рэ́бла; -рабі́; -рэ́бены; зак., што.

Абграбаючы, падраўноўваючы, зняць з паверхні лішняе (пра сена і пад.).

А. стог.

|| незак. абграба́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. абграба́нне, -я, н.

перакі́даць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.

1. Кідаючы, перамясціць у іншае месца ўсё, многае.

П. дровы з двара пад павець.

2. Скідаць, злажыць нанава, іначай.

П. стог сена.

|| незак. перакі́дваць, -аю, -аеш, -ае.

расцерушы́ць, -церушу́, -цяру́шыш, -цяру́шыць; -цяру́шаны; зак., што.

1. Рассыпаць роўным рыхлым пластом.

Р. сена тонкім слоем.

2. Рассыпаць, разгубіць, перавозячы, пераносячы.

Р. жыта па дарозе.

|| незак. расцяру́шваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. расцяру́шванне, -я, н.

тарпа́, -ы́, мн. то́рпы і (з ліч. 2, 3, 4) тарпы́, то́рпаў, ж. і торп, -а, мн. тарпы́, тарпо́ў, м.

Вялікая сцірта снапоў, саломы або сена, складзеная асобым спосабам для захоўвання пад адкрытым небам.