Verbum

ко́панік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Полаз са ствала дрэва, выкапанага з коранем.

беладрэ́ўшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Сталяр, які вырабляе простую непаліраваную мэблю з дрэва.

дуплава́ты, -ая, -ае.

3 дуплом або некалькімі дупламі.

Дуплаватае дрэва.

|| наз. дуплава́тасць, -і, ж.

я́сень, -я і -ю, мн. -і, -яў, м.

1. -я. Высокае дрэва сямейства маслінавых з перыстым лісцем і цвёрдай драўнінай, якая выкарыстоўваецца пры вырабе мэблі.

Спілаваць я.

2. -ю. Драўніна гэтага дрэва.

|| прым. ясянёвы, -ая, -ае (разм.).

ільма́, -ы́, ж.

Вялікае лісцевае дрэва з каштоўнай драўнінай.

|| прым. ільмо́вы, -ая, -ае.

Ільмовая кара.

вы́варацень, -ратня, мн. -ратні, -ратняў, м.

Вывернутае з коранем дрэва.

У лесе часцяком трапляліся вываратні.

асма́лак, -лка, мн. -лкі, -лкаў, м.

Кавалак абвугленага, абсмаленага дрэва, галавешка.

|| прым. асма́лкавы, -ая, -ае.

абіра́ны, -ая, -ае.

1. Ачышчаны ад лупін.

Абіраная бульба.

2. Зняты з дрэва.

Абіраныя яблыкі.

хіні́н, -у, м.

Белы, горкі на смак парашок з кары хіннага дрэва, выкарыстоўваецца ў медыцыне.

секво́я, -і, мн. -і, -во́й, ж.

Гіганцкае рэліктавае хваёвае дрэва, якое расце ў Паўночнай Амерыцы.