рабаці́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ці́ць; незак.
1. што. Пакрываць рабаціннем (у 2 знач.), рабізной (у 1 знач.).
Ветрык злёгку рабаціў лужыны.
2. Выклікаць адчуванне рабізны, стракатасці ў вачах.
Аж р. у вачах.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Каланты́ра ’сварка’ (Мат. Гом.). Аддзеяслоўны дэрыват; рэгіянальнае ўтварэнне ад калантырыць ’выклікаць сварку; сварыцца’. Рус. колотырить ’сварыцца, выклікаць сварку, рабіць, гаварыць што-н. насуперак’. Да семантыкі дзеяслова параўн. рус. дыял. колотник ’задзіра, буян і інш.’, колотня ’спрэчка, сварка’, колотиться ’біцца’, укр. колотиться ’сварыцца’, усе да колотить, гл. калаціць. Аб словаўтварэнні параўн. наступнае слова.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
прываро́тны, ‑ая, ‑ае.
У забабонных уяўленнях — які можа прывабіць, выклікаць любоў да каго‑н. Прываротны корань. Прываротнае зелле.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
предубежда́ть несов., уст. настро́йваць (прадузя́та); се́яць (выкліка́ць) прадузя́тую (няпра́вільную) ду́мку (по́гляд, перакана́нне); перако́нваць напе́рад;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гняві́ць, гняўлю́, гне́віш, гне́віць; незак., каго.
Выклікаць гнеў.
◊
Не гняві бога (разм.) — дарэмна не наракай.
Што бога гнявіць; няма чаго бога гнявіць (разм.) — няма падстаў крыўдзіцца на жыццё.
|| зак. угняві́ць, угняўлю́, угне́віш, угне́віць; угне́ваны.
У. суседку.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
запатрабава́ць, -бу́ю, -бу́еш, -бу́е; -бава́ны; -бу́й; зак., каго-што (афіц.).
1. Патрабаваць прад’яўлення, прысылкі чаго-н.
З. выпіску з пратакола пасяджэння.
2. Выклікаць куды-н.
З. сведкаў.
3. Прад’явіць патрабаванне на выдачу чаго-н.
З. багаж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прабудзі́ць, ‑буджу, ‑будзіш, ‑будзіць; зак.
1. каго-што. Прымусіць прачнуцца каго‑н. // перан. Выклікаць да актыўнай дзейнасці.
2. перан., што. Выклікаць, узбудзіць (пачуццё, паданне і пад.). [Дзядзька:] — Хвароба Ніны нібы прабудзіла ва мне, .. сабрала ў адно ўсю любоў да дзяцей. Брыль.
3. каго. Будзіць (у 1 знач.) некаторы час.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Раскакаці́цца ’буйна разрасціся’ (Юрч.), раскакаці́ць ’выклікаць бурны рост’ (там жа). Сюды ж раскакаці́стый ’сукаваты, развесісты’ (Юрч. Фраз. 1). Гл. кокат.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
сла́біць, ‑біць; незак.
1. безас. каго. Пра частае апаражненне кішэчніка. Яго ўвесь дзень слабіць.
2. Выклікаць паскоранае дзеянне кішэчніка; паслабляць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спяка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што.
Спец.
1. Выклікаць спяканне (у 1 знач.).
2. Рабіць спяканне (у 2 знач.), агламерацыю.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)