абскака́ць, -скачу́, -ска́чаш, -ска́ча; -скачы́; -скака́ны; зак., каго-што.
1. Праскакаць вакол каго-, чаго-н.
А. балота.
2. Скачучы, абагнаць.
Рысісты конь усіх абскакаў на скачках.
3. перан. Перамагчы, апярэдзіць у чым-н.
А. канкурэнтаў.
|| незак. абска́кваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
высачэ́нны, ‑ая, ‑ае.
Тое, што і высачэзны. Калі ўваходзілі ў пройму дзвярэй, то бачылі вакол высачэнныя сцены. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абкла́сціся, ‑кладуся, ‑кладзешся, ‑кладзецца; ‑кладзёмся, ‑кладзяцеся; зак.
Палажыць вакол ці каля сябе многа якіх‑н. прадметаў. Абкласціся кнігамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абара́ць, ‑ару, ‑арэш, ‑арэ; ‑аром, ‑араце, зак., што.
Узараць зямлю вакол чаго‑н. Абараць яблыню. Абараць участак лесу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зага́дкавасць, ‑і, ж.
Уласцівасць загадкавага. А зямля ляжыць вакол.., поўная загадкавасці, вабіць сваёй блізкасцю, дражніцца сваімі багаццямі. Галавач.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пабры́кваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Разм. Брыкаць час ад часу. Хлопчык мукае, як карова, пабрыквае вакол цялушкі. Бядуля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
со́нна,
1. Прысл. да сонны.
2. безас. у знач. вык. Спакойна, ціха, нерухома. Вакол стала ціха і сонна.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абвалачы́ся сов.
1. обволо́чься;
2. разг. обойти́ (с трудом);
ледзь ~ло́кся вако́л бало́та — с трудо́м обошёл вокру́г боло́та
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абмата́цца сов., в разн. знач. обмота́ться;
а. ручніко́м — обмота́ться полоте́нцем;
пу́га ~та́лася вако́л пугаўя́ — кнут обмота́лся вокру́г кнутови́ща
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абві́цца, абаўюся, абаўешся, абаўецца; абаўяцеся; пр. абвіўся, ‑вілася, ‑вілося; зак.
1. Абкруціцца вакол чаго‑н.; абвіць сабой што‑н. Пуга абвілася вакол задняй нагі ваўка, і я не змог яе ўтрымаць у руцэ. Ляўданскі. // Абняць, абхапіць (пра рукі). Дзіцячыя ручкі абвіліся вакол матчынай шыі.
2. Пакрыцца, абвіць сябе чым‑н. Абаўецца навокал зямля Да бляскату ў яркую зелень. Астрэйка. // Ахутацца, абвалачыся чым‑н. (дымам, туманам і пад.). Сена палыхнула агнём, і стажок абвіўся жаўтавата-сінім дымам. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)