Verbum

даро́ўны, -ая, -ае.

1. Падораны кім-н., атрыманы ў падарунак.

Д. сервіз.

2. Які пацвярджае падарунак.

Д. надпіс.

3. у знач. наз. даро́ўная, -ай, мн. -ыя, -ых, ж. Дакумент, які замацоўвае падараваную маёмасць за тым, хто атрымаў яе (спец.).

дару́нак, -нка, мн. -нкі, -нкаў, м. (разм.).

Тое, што і дар (у 1 знач.).

◊

Дарункі данайцаў — падарункі, якія нясуць небяспеку і гібель.

даручы́ць, -ручу́, -ру́чыш, -ру́чыць; -ру́чаны; зак., каму каго-што.

1. Ускласці на каго-н. абавязак выканаць што-н.

Д. яму праверыць работу.

2. Даверыць каго-, што-н. чыім-н. клопатам, апецы.

Нагляд за дзецьмі даручылі вопытнай няньцы.

|| незак. даруча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

даручэ́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м.

Службовая асоба, што знаходзіцца пры кіраўніку і выконвае службовыя даручэнні.

даручэ́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. Справа, даручаная каму-н. для выканання.

Грамадскае д.

2. Дакумент, які дае права каму-н. дзейнічаць ад імя асобы, што выдала яго; даверанасць.

Атрымаць зарплату па даручэнні.

дары́льшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто дорыць што-н., робіць дарэнне.

Музейныя набыткі ад дарыльшчыкаў.

|| ж. дары́льшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

дарысава́ць, -су́ю, -су́еш, -су́е; -су́й; -сава́ны; зак., каго-што.

1. Скончыць рысаваць што-н.

Д. партрэт.

2. перан. Закончыць стварэнне вобраза, характару.

Д. вобраз галоўнага героя.

|| незак. дарысо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. дарысо́ўка, -і, ДМ -со́ўцы, ж. і дарысо́ўванне, -я, н.

дары́ць, дару́, до́рыш, до́рыць; до́раны; незак. каму-чаму каго-што.

Даваць у якасці падарунка, аддаваць бясплатна.

Д. кветкі.

Д. сваёй увагай (перан.).

|| зак. падары́ць, -дару́, -до́рыш, -до́рыць; -до́раны.

дарэвалюцы́йны, -ая, -ае.

Той, які быў да рэвалюцыі.

Д. перыяд.

дарэ́ктар, -а, мн. -ы, -аў, м. (гіст.).

У дарэвалюцыйнай беларускай вёсцы: хатні настаўнік.