сле́дующий
1. прич. які́ (што) ідзе́ (сле́дам, усле́д); які́ (што) хо́дзіць (сле́дам, усле́д); які́ (што) е́дзе (сле́дам, усле́д); які́ (што) ру́хаецца (сле́дам, усле́д); які́ (што) накіро́ўваецца (сле́дам, усле́д); які́ (што) настае́ (надыхо́дзіць) (сле́дам, усле́д); см. сле́довать 1;
2. прил. насту́пны; (другой) другі́;
кто сле́дующий? хто насту́пны?;
на сле́дующий день на другі́ дзень;
в сле́дующий раз другі́м ра́зам (другі́ раз);
3. мест. насту́пны; (такой) такі́;
сле́дующим о́бразом такі́м чы́нам;
4. сущ. насту́пны, -нага м.;
мы останови́лись на сле́дующем мы спыні́ліся на насту́пным.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)