здо́ўжыцца, ‑жыцца; зак.

Здацца вельмі доўгім; надакучыць. Дарога гэтак здоўжылася, што здавалася, яны ехалі ўсё сваё жыццё. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напашэ́ве, прысл.

Абл. Пад рукамі, нагатове. Спакаваўшы рэчы і падрыхтаваўшы, каб яны былі напашэве, .. [Лена] пабегла ў буфет. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наўздо́ўж, прысл.

Разм. Тое, што і уздоўж. Палосы гэтыя не толькі дзеляцца наўздоўж, яны і ўпоперак падзелены. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плятка́р, плеткара, м.

Той, хто любіць пляткарыць. Хочацца голасна сказаць усім гэтым плеткарам, што яны лгуць, брэшуць! Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шу́странькі, ‑ая, ‑ае.

Памянш.-ласк. да шустры. Яны [кураняты] такія шустранькія, такія жоўценькія! — з захапленнем пачала расказваць Аня. Скрыпка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

проціле́гласць ж., в разн. знач. противополо́жность;

адзі́нства ~цейфилос. еди́нство противополо́жностей;

п. по́глядаў — противополо́жность взгля́дов;

яны́ — по́ўная п. адзі́н аднаму́ — они́ — по́лная противополо́жность друг дру́гу

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

палюбі́цца сов., разг.

1. полюби́ться;

і́ўся мне гэ́ты го́рад — полюби́лся мне э́тот го́род;

2. полюби́ть друг дру́га;

яны́ даўно́і́ліся — они́ давно́ полюби́ли друг дру́га

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Дзя́дзька ’дзядзька’. Параўн. укр. дя́дько, рус. дя́дя. Усх.-слав. лексемы. Лічыцца, што яны ўзніклі асіміляцыяй з дѣдѧ (< *dědъ). Гл. Фасмер, 1, 561; Трубачоў, История терм., 85; Бернекер, 1, 191; Шанскі, 1, Д, Е, Ж, 230–231.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пазя́блы, ‑ая, ‑ае.

Які азяб. Яны [хвоі] помняць, як людзі ўставалі з зарою І над полымем грэлі пазяблыя рукі... Свірка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расхлёбаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Тое, што і расхлябаць. [Захар:] — Яны [кулакі] табе .. наробяць так, што і не расхлёбаеш. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)