налажы́цца, ‑лажуся, ‑ложышся, ‑ложыцца; зак.

Разм. Налаўчыцца рабіць што‑н., напрактыкавацца. Няспраўна з бабаю ў лесе. Не налажылася яна да гэтакай работы. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насу́пісты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Хмурны, насуплены, пануры. [Хлопчык:] — Калі я прыехаў, [цётка] нават і не глянула, здаецца, на мяне. Вельмі яна нейкая насупістая была! Баранавых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

незапо́мны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і незапамятны. Самой ракі не відаць, у незапомныя часы яна адступіла ад лесу на добры кіламетр. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нясла́ва, ‑ы, ж.

Благая слава, ганьба. Прыйшла дачка. Пакінуў муж — Свавольніца яна. Няслава бацьку. А каму ж? А ў чым яго віна? Непачаловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сцвярдзе́лы, ‑ая, ‑ае.

Які стаў цвёрдым. [Крушынскі] праз шыбы назіраў за тым, як надыходзіла восень, як яна шалясцела па дрэвах, шурш[э]ла сцвярдзелым .. лісцем. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рысава́цца несов.

1. в разн. знач. рисова́ться;

удалечыні́ рысу́юцца абры́сы гор — вдали́ рису́ются очерта́ния гор;

яна́ ве́льмі рысу́ецца — она́ о́чень рису́ется;

2. страд. рисова́ться; см. рысава́ць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разбо́рчиво нареч.

1. выра́зна, разбо́рліва, чытэ́льна;

письмо́ напи́сано разбо́рчиво ліст напі́саны выра́зна (разбо́рліва, чытэ́льна);

2. перабо́рліва; патрабава́льна;

она́ разбо́рчиво отно́сится к лю́дям яна́ патрабава́льна (перабо́рліва) ста́віцца да лю́дзей;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ву́чаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад вучыць.

2. у знач. прым. Адукаваны. Яна вучаная, і я ніяк не падыходзіў да яе. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

злі́плы, ‑ая, ‑ае.

Які зліпся, склеіўся, утварыўся ў выніку зліпання, склейвання чаго‑н. Яна глядзіць журботнымі вачамі, Мой чуб камечыць зліплы на ілбе. Гілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абзада́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абзадачыць. У растэрміноўку выплаты павінна была прыйсці новая жняярка, яна і была абзадачана з самай вясны. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)