Аббро́х ’чалавек, які з усімі пасварыўся, які любіць сварку’ (Мядзв.) да брахаць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
я́гаднік, -а і -у, мн. -і, -аў, м.
1. -у. Месца, дзе растуць і разводзяцца ягады.
2. -а. Той, хто збірае або любіць збіраць ягады (разм.).
Заўзяты я.
|| ж. я́гадніца, -ы, мн. -ы, -ніц (да 2 знач.).
|| прым. я́гаднікавы, -ая, -ае (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пала́яцца сов., в разн. знач. поруга́ться, поссо́риться;
ён лю́біць п. — он лю́бит поруга́ться;
п. з сусе́дам — поруга́ться (поссо́риться) с сосе́дом
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
піто́к, ‑тка, м.
Разм. Чалавек, які любіць і можа выпіць многа спіртных напіткаў. [Галя:] — Вы ж ведаеце, які з мяне піток. Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прара́б, ‑а, м.
Выканаўца работ; непасрэдны кіраўнік работ. Бацька працаваў прарабам па лесасплаву і лесанарыхтоўках і навучыў мяне любіць прыроду. Агняцвет.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Піто́к ’пітушчы чалавек, што любіць і можа добра выпіць’ (ТСБМ, Бяльк.). Да піць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Летаёнцы ’які любіць бегаць (аб карове)’ (тракт., Сл. паўн.-зах.). З польск. latający ’які лётае’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
за́тычка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.
Тое, чым затыкаюць што-н.
Драўляная з.
◊
Ад усіх дзірак (бочак) затычка — пра чалавека, якога пастаянна скарыстоўваюць для замены каго-н., выканання розных даручэнняў і пад; які любіць умешвацца не ў свае справы ці прымаць удзел ва ўсім.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Любаўла́сце ’ўладалюбства’ (Гарэц., Др.-Падб.), ст.-рус. любовластие. Да любіць (гл.) і ст.-рус. власть ’улада’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
*Падціна́ка, пацьціна́ка ’чалавек, які заўсёды любіць падсмейваць другіх’ (Янк.). Да падцінаць < ‑цяць, ‑цінаць (гл. выцінаць, сцяць).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)