Verbum

любі́ць

1. líeben vt, líeb háben;

◊ хто каго́ лю́біць, той таго́ чу́біць ́≅ die sich bei Táge zánken, lécken sich bei Nacht;

2. (мець схільнасць да каго-н, чаго-н) gern háben, mögen* vt;

я не люблю́ яго́ ich mag ihn nicht;

я не люблю́ гэ́тай стра́вы ich mag díeses Éssen [Gerícht] nicht;

я люблю́ чыта́ць ich lése gern;

я люблю́ я́блыкі ich mag gern Äpfel;

я люблю́, калі … ich hábe es gern [ich mag es, es gefällt mir], wenn…

мілава́ць (любіць) liebkósen неаддз vt

лапатлі́вы разм geschwätzig; rédefreudig (які любіць пагаварыць)

балбатлі́вы geschwätzig, schwátzhaft; rédselig, rédefreudig (які любіць пагаварыць)