любі́ць
1. líeben
◊ хто каго́ лю́біць, той таго́ чу́біць ́≅ die sich bei Táge zánken, lécken sich bei Nacht;
2. (мець схільнасць да каго
я не люблю́ яго́ ich mag ihn nicht;
я не люблю́ гэ́тай стра́вы ich mag díeses Éssen [Gerícht] nicht;
я люблю́ чыта́ць ich lése gern;
я люблю́ я́блыкі ich mag gern Äpfel;
я люблю́, калі … ich hábe es gern [ich mag es, es gefällt mir], wenn…
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)