Verbum

падажына́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак.

1. што. Дажаць што-н. у многіх месцах.

П. жыта на ўсіх палетках.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.), што і без дап. Завяршыць жніво — пра ўсіх, многіх.

падрулі́ць, -лю́, -лі́ш, -лі́ць; -лі́м, -ліце́, -ля́ць; зак., што і без дап.

Кіруючы рулём, падвесці машыну, самалёт і пад. куды-н., да чаго-н.

П. самалёт да месца пасадкі.

|| незак. падру́льваць, -аю, -аеш, -ае.

ла́шчыцца, -шчуся, -шчышся, -шчыцца; незак., да каго і без дап.

3 ласкаю гарнуцца да каго-н.; старацца ласкай выклікаць ласку ў адказ.

Л. да маці.

|| зак. прыла́шчыцца, -ла́шчуся, -ла́шчышся, -ла́шчыцца.

|| наз. ла́шчанне, -я, н.

ве́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

Паведамленне, звестка.

В. аб прыездзе.

Без вестак прапасці (бясследна знікнуць). Падаць пра сябе вестку (паведаміць).

|| памянш. ве́стачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

прабурча́ць, -чу́, -чы́ш, -чы́ць; -чы́м, -чыце́, -ча́ць; -чы́; зак.

1. Абазвацца бурчаннем.

Сабака прабурчаў.

2. што. Сярдзіта прамармытаць.

Нешта прабурчаў сабе пад нос.

3. што і без дап. Бурчаць некаторы час.

П. увесь дзень.

прагавары́ць, -ару́, -о́рыш, -о́рыць; -о́раны; зак.

1. што і без дап. Прамовіць, сказаць.

Не прагаварыў ні слова.

2. Правесці некаторы час у размове.

П. увесь вечар.

|| незак. прагаво́рваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 знач.).

прагандлява́ць, -лю́ю, -лю́еш, -лю́е; -лю́й; -лява́ны; зак.

1. што. Гандлюючы, панесці страты ў якім-н. памеры.

П. чатырыста рублёў.

2. чым і без дап. Правесці які-н. час, гандлюючы чым-н.

Прагандляваў увесь дзень.

прымані́ць, -аню́, -а́ніш, -а́ніць; -а́нены; зак.

1. што і без дап. Апавядаючы, дадаць ад сябе выдумак, маны.

2. каго (што). Прывабіць да сябе.

П. голуба.

|| незак. прыма́ньваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. прыма́ньванне, -я, н.

заво́чны, -ая, -ае.

1. Які адбываецца пры адсутнасці таго, хто мае дачыненне да справы.

Завочнае знаёмства.

2. Звязаны з навучаннем без пастаяннага наведвання лекцый, шляхам самастойнага вывучэння прадметаў.

Завочнае аддзяленне педагагічнага ўніверсітэта.

Завочнае навучанне.

зашко́дзіць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -дзіць; зак., каму-чаму і без дап.

1. Прынесці шкоду каму-, чаму-н.

Лішняя капейка нікому не зашкодзіць.

2. Шкодна адбіцца на чым-н.

Агуркам зашкодзілі халады.