гладзі́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.
Прылада ў выглядзе валіка або лапаткі для разгладжвання скур, паперы і пад.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зры́ўкі, ‑аў; адз. няма.
Разм. Абрыўкі, шматкі, кавалкі чаго‑н. Вецер.. перакідаў па платформе падсохлыя і брудныя зрыўкі паперы, недакуркі. Шынклер.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
папільётка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.
Кавалачак паперы (або тканіны), па якую пакручваюць пасмы валасоў пры халодная завіўцы.
[Ад фр. papillote.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
каці́равацца, ‑руюся, ‑руешся, ‑руецца; незак.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Цаніцца, ацэньвацца (пра каштоўныя паперы, тавары, валюту).
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Быць у абароце па біржы. Такія паперы больш не каціруюцца.
3. перан. Разм. Мець тую ці іншую ацэнку ў вачах грамадства. Гэты пісьменнік высока каціруецца.
4. Зал. да каціраваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кнігае́д, ‑а, М ‑дзе, м.
1. Насякомае, якое заводзіцца ў старой паперы, кнігах.
2. Іран. Тое, што і кніжнік (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
парасклада́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Раскласці, разлажыць усё, многае. У густым вішняку паставілі стол, пан Уладзіслаў параскладаў свае паперы. С. Александровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шмуцты́тул, ‑а, м.
Спец. Ліст паперы, змешчаны перад пачаткам кнігі або перад яе раздзеламі, на якім даюцца загаловак, ілюстрацыі і г. д.
[Ад ням. Schmutztitel.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
змяша́цца сов., в разн. знач. смеша́ться;
жы́та ~ша́лася з аўсо́м — рожь смеша́лась с овсо́м;
папе́ры ~ша́ліся — бума́ги смеша́лись
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зляце́ць, злячу́, зляці́ш, зляці́ць; зляці́; зак.
1. Летучы, спусціцца.
Верабей зляцеў з куста.
2. Упасці зверху (разм.).
З. з ганка.
Паперы зляцелі са стала.
3. Узляцеўшы, пакінуць якое-н. месца, вылецець куды-н. далёка.
Птушкі некуды зляцелі.
Прыказка зляцела з вуснаў (перан.).
|| незак. злята́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
альпа́ры,
Спец.
1. прысл. Па намінальнай цане (пра курс каштоўных папер). Плаціць альпары.
2. нескл., н. Роўнасць біржавай і намінальнай вартасці каштоўнай паперы.
[Іт. al pari — нароўні.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)