Сімаце́ць ‘мітусіцца’: нешта сімаціць у кустах (чэрв., Гіл.). Гукапераймальнае, да шамаце́ць (гл.)?
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Абла́савацца ’аблюбаваць сабе нешта смачнае і мець цягу да яго’ (КЭС). Гл. ласы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ке́пкаць ’нешта неахайна змешваць’ (КЭС, лаг., Др.-Падб.). Рабіць штосьці, як кеп (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Струх ‘нешта струпелае’ (Барад.), стру́хнуць, струхне́ць ‘збуцвець, спарахнець’ (ТС). Гл. трухнуць, трухлы (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ту́халь ‘тухляціна’ (Вушац. сл., Адм.), ту́хлік ‘нешта пратухлае’ (Касп.). Вытворнае ад тухлы (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
агу́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Разм. Вымаўляць «агу». Малы задаволена вадзіў чорнымі гузікамі вачэй, агукаў таксама задаволена нешта сабе пад нос. Васілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Жура́ ’цура’ (Шат.), ’кісель’ (Сл. паўн.-зах.). Рус. пск. жура ’нешта кіслае’. Гл. жур.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Мяжджэра ’нешта грубае, порыстае, наздраватае’ (Гарэц.), ’дзірка, пралом, пустата’ (Др.-Падб.). Да мажджа́ра (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
дзе́сьці, прысл.
У нейкім, дакладна не вядомым месцы. Рысы твару скрыпача нагадвалі Лабановічу нешта знаёмае. Дзесьці ён бачыў такі твар, але дзе? Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
залепята́ць, ‑лепячу, ‑ляпечаш, ‑ляпеча; зак.
Пачаць лепятаць. // Пралепятаць. Стараста, пажылы, злыселы мужчына, лісліва пакланіўся, нешта залепятаў, а калі выпраміўся, дык раптам збялеў. Казлоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)