кліку́ша, ‑ы, ж.

Нервовахворая жанчына, істэрычныя прыпадкі якой суправаджаюцца рэзкімі крыкамі, вішчаннем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

варушкі́, ‑а́я, ‑о́е.

Абл. Рухлівы. [Анэта] ўвішная была жанчына. Вясёлая, бойкая, варушкая. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ардэнано́ска, ‑і, ДМ ‑цы; Р мн. ‑сак; ж.

Разм. Жанчына, узнагароджаная ордэнам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цяжа́рная

1. прил. бере́менная;

ц. жанчы́на — бере́менная же́нщина;

2. в знач. сущ. бере́менная;

дапамо́га для ~ных — посо́бие для бере́менных

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

німфама́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак, ж.

Жанчына, якая хварэе на німфаманію.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ану́чніца, ‑ы, ж.

1. Жан. да анучнік.

2. Разм. Жанчына, якая захапляецца ўборамі, строямі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

белашва́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Жанчына, якая займаецца шыццём бялізны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ларэ́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Уст. Жанчына лёгкіх паводзін; какотка.

[Фр. lorette.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нерво́вы, -ая, -ае.

1. гл. нерв.

2. Лёгка ўзбуджальны, з раздражненнем нерваў.

Н. твар.

3. Якога лёгка расхваляваць; неспакойны.

Нервовая жанчына.

4. Неспакойны, трывожны (аб рабоце, жыцці і пад.).

Нервовая праца.

|| наз. нерво́васць, -і, ж. (да 2—4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

палюбо́ўніца, ‑ы, ж.

Жанчына ў адносінах да мужчыны, з якім знаходзіцца ў пазашлюбнай палавой сувязі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)