Заю́ха ’нервовы чалавек’ (Касп.). На базе дзеяслова *заюшыць і прыметніка *заюшны (гл. заюшна) з уяўным суфіксам ‑уха і далейшай зменай значэння ’люты чалавек’ > ’нервовы чалавек’. Суфікс ‑уха ўтварае асабовыя назоўнікі ж. і агульн. р. ад прыметнікаў і назоўнікаў: таўстуха, прастуха, змяюха, бабуха ’някемлівы чалавек’ (Сцяц., Афікс. наз., 124, 175).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Нурэ́іна ’нелюдзімы, непрыязны флегматычны чалавек’ (Жд. 1, Сл. ЦРБ). Відаць, балтызм, аформлены суфіксам ‑іна, параўн. польск. дыял. niur ’пануры, маламоўны чалавек’ (беларуска-польска-літоўскае пагранічча) < літ. niū́ra ’пануры чалавек’ (Лаўчутэ, Балтизмы, 81).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
жывагло́т, -а, М -ло́це, мн. -ы, -аў, м. (разм.).
Бязлітасны і жорсткі чалавек, здатны прыцясняць людзей і нажывацца за іх кошт.
|| ж. жывагло́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.
|| прым. жывагло́цкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
бакала́ўр, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. У некаторых краінах: вучоная ступень, а таксама асоба, што мае гэту ступень.
2. У Францыі: чалавек, які здаў экзамен за курс сярэдняй школы.
|| прым. бакала́ўрскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
бе́жанец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м.
Чалавек, які пакінуў месца свайго жыхарства з прычыны вайны або якога-н. бедства.
|| ж. бе́жанка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.
|| прым. бе́жанскі, -ая, -ае.
Бежанскія фурманкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пра́гны, -ая, -ае.
1. Які моцна хоча, прагне чаго-н.
П. да грошай.
Прагна (прысл.) слухаць (перан.). П. да ведаў.
2. Які выказвае прагнасць (у 1 знач.).
Прагныя вочы.
3. Скупы, жадлівы.
П. чалавек.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
рэда́ктар, -а, мн. -ы, -аў, м.
Чалавек, які рэдагуе што-н.; спецыяліст па рэдагаванні.
Р. газеты.
Адказны р.
Тэхнічны р.
|| ж. рэда́ктарка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак (разм.).
|| прым. рэда́ктарскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
рэзанёр, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Чалавек, які любіць весці доўгія разважанні павучальнага характару.
2. Дзеючая асоба п’есы, рамана, якая звычайна выражае адносіны аўтара да падзей (спец.).
|| прым. рэзанёрскі, -ая, -ае.
Р. тон.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сем’яні́н, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Сямейны чалавек.
2. Той, хто мае неабходныя для сямейнага жыцця якасці.
Бачу, што ты будзеш добрым сем’янінам.
|| ж. сем’яні́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
спец, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм.).
1. Назва спецыяліста — выхадца з інтэлігенцкага асяроддзя, якая ўжыв. ў першыя гады савецкай улады (уст.).
2. Вельмі дасведчаны чалавек, майстар сваёй справы.
Ён у гэтай справе с.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)