залогадава́льнік, ‑а, м.

Той, хто аддае сваю рэч у залог (у 1 знач.) для гарантавання атрыманай пазыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адпра́ўшчык, ‑а, м.

Той, хто адпраўляе што‑н. з аднаго месца ў другое. Адпраўшчык кантэйнера. Адпраўшчык бандэролі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адрачэ́нец, ‑нца, м.

Той, хто адрокся ад ранейшых сваіх поглядаў, перакананняў; здраднік. Пулю прымай, Адрачэнец шалёны!.. Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэбашы́р, ‑а, м.

Той, хто ўчыняе дэбошы; буян, скандаліст. Заўзяты п’яніца і дэбашыр займаецца.. цёмнымі камбінацыямі. «ЛіМ».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жаке́й, ‑я, м.

1. Прафесіянальны яздок на конных скачках.

2. Той, хто даглядае і дрэсіруе коней-скакуноў.

[Англ. jockey.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мармо́ль, ‑маля, м.

Разм. Нелюдзімы, негаваркі чалавек. [Бацька:] — Ты ж, як мармоль той, ходзіш, дома ні слова. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

масаві́к, ‑а, м.

1. Разм. Той, хто вядзе работу з масамі, сярод мае.

2. Арганізатар масавых гульняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мсці́вец, мсціўца, м.

Той, хто помсціць. З дзотаў, траншэй і акопаў народныя мсціўцы стойка абаранялі вёску. Шчарбатаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ліхвя́р, ‑а, м.

У буржуазным грамадстве — той, хто бярэ вельмі высокія, недазволеныя законам працэнты за пазычаныя грошы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

манапалі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

1. Той, хто карыстаецца манаполіяй на што‑н.

2. Прадстаўнік манапалістычнага капіталу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)