абра́з, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.
Выява Бога, святога або падзей іх жыцця як прадмет рэлігійнага пакланення вернікаў.
У хаце на покуці віселі абразы.
|| памянш. абразо́к, -зка́, мн. -зкі́, -зко́ў, м.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
проціле́гласць, -і, мн. -і, -ей, ж.
1. гл. процілеглы.
2. Прадмет або з’ява, процілеглыя другім, непадобныя да іншых па якіх-н. прыметах.
Адзінства і барацьба процілегласцей.
Ён поўная п. свайму сябру.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прыстасава́нне, -я, н.
1. гл. прыстасавацца, прыстасаваць.
2. мн. -і, -яў. Прадмет, любое ўстройства, пры дапамозе якога выконваецца якое-н. дзеянне, работа; увогуле — прыбор, механізм.
П. для заціску дэталі.
Фільтравальнае п.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пярсцёнак, -нка, мн. -нкі, -нкаў, м.
Прадмет, звычайна з дарагога металу, у форме абадка, абруча, часта з каштоўнымі камянямі, які носіцца на пальцы як упрыгажэнне ці як сімвал шлюбу.
Заручальны п.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ка́рлік, ‑а, м.
Чалавек ненармальна малога росту. // Пра рэч, прадмет вельмі малога памеру. Дрэва-карлік. Дзяржава-карлік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
выкла́дчык, ‑а, м.
Той, хто выкладае які‑н. вучэбны прадмет у навучальнай установе. Выкладчык інстытута. Выкладчык геаграфіі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
таваразна́ўства, ‑а, н.
Сукупнасць ведаў пра тавар як прадмет гандлю, пра яго ўласцівасці, гатункі і спажывецкае значэнне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ка́рлік, -а, мн. -і, -аў, м.
1. Чалавек вельмі малога росту.
2. Пра рэч, прадмет і інш. вельмі малога памеру.
Сасна-к.
Дзяржава-к.
|| прым. ка́рлікавы, -ая, -ае.
Карлікавыя дрэвы.
Карлікавае прадпрыемства.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
рэга́лія, -і, мн. -і, -лій, ж.
1. Прадмет, які з’яўляецца знакам манархічнай улады, напр.: карона, скіпетр (уст.).
Царскія рэгаліі.
2. звычайна мн. Ордэн, знак узнагароды (уст. і разм.).
Прыйсці пры ўсіх рэгаліях.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
значэ́нне, -я, мн. -і, -яў, н.
1. Сэнс, тое, што дадзены прадмет (слова, знак, жэст) абазначае.
Прамое і пераноснае з. слова.
2. Важнасць, значнасць, роля.
Гістарычнае з.
Гэтай сустрэчы надаецца вялікае з.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)