проціле́гласць, -і, мн. -і, -ей, ж.

1. гл. процілеглы.

2. Прадмет або з’ява, процілеглыя другім, непадобныя да іншых па якіх-н. прыметах.

Адзінства і барацьба процілегласцей.

Ён поўная п. свайму сябру.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)