Verbum

са́ндвіч, -а, мн. -ы, -аў, м.

Дзве складзеныя разам скібачкі хлеба з маслам, сырам, каўбасой і пад. паміж імі.

С. з сырам.

злучо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.

Кароткая рыска (-), якая ўжыв. як знак пераносу або як злучальная рыса паміж словамі, напр., дзе-небудзь.

прабо́р, а, мн. -ы, -аў, м.

Лінія, якая ўтвараецца паміж радамі расчасаных на два бакі валасоў.

Прамы п. (пасярэдзіне). Касы п. (бакавы).

трахе́я, -і, мн. -і, -е́й і -яў, ж. (спец.).

Частка дыхальных шляхоў: храстковая трубка паміж гартанню і бронхамі.

|| прым. трахе́йны, -ая, -ае.

узбо́ўтаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.

Боўтаючы, перамяшаць паміж сабой часцінкі якой-н. вадкасці.

У. мікстуру.

|| незак. узбо́ўтваць, -аю, -аеш, -ае.

перазнаёміць, -млю, -міш, -міць; -млены; зак., каго (што) (разм.).

Пазнаёміць паміж сабой усіх, многіх або каго-н. аднаго з усімі, многімі.

П. гасцей.

по́ра, -ы, мн. -ы, пор, ж.

1. Вельмі дробная адтуліна потавай залозы на скуры.

2. Вельмі дробная шчыліна, прамежак паміж часцінкамі рэчыва.

Порыўметале.

дэфі́с, -а, мн. -ы, -аў, м.

Кароткая злучальная рыска паміж двума словамі, а таксама знак пераносу ці знак скарачэння ў выглядзе такой рыскі.

маркі́з, -а, мн. -ы, -аў, м.

У Заходняй Еўропе: дваранскі тытул, сярэдні паміж графам і герцагам, а таксама асоба, якая мае гэты тытул.

седлаві́на, -ы, мн. -ы, -ві́н, ж.

1. Прагіб у спіне жывёлін (спец.).

2. Невялікая прадаўгаватая ўпадзіна паміж дзвюма высокімі вяршынямі ў горным хрыбце.