прыслу́га ж., в разн. знач. прислу́га;

наня́ць ~гу — наня́ть прислу́гу;

станцы́йная п. — станцио́нная прислу́га

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Абу́рыны ’перабітая ў час малацьбы салома’ (Арх. ГУ) да бурыць (гл.). Што датычыць словаўтварэння, параўн. амеціны (гл. амецце).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вусці́льна ’дзяржанне ў восцях’ (нараўл., Арх. ГУ). Ад восцільно ’тс’; гл. во́сці, з лабіялізацыяй о пад уплывам папярэдняга зычнага.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сце́рня (ściérnia) ’жніўё’ (калінк., Арх. ГУ; Федар. 4), стерно́, стэрня́ ’тс’ (Лекс. Бел. Палесся, Лексика Пол.). Гл. сцёран 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

по́двиг по́дзвіг, -гу м.;

герои́ческий по́двиг гераі́чны по́дзвіг;

во́инский по́двиг во́інскі по́дзвіг;

трудовы́е по́двиги працо́ўныя по́дзвігі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Ны́рыць ’заглядваць, шукаючы нешта’ (калінк., Арх. ГУ), рус. нырить ’выглядваць, вышукваць, вывіжоўваць; лезці не ў сваю справу’. Гл. ныраць, праныра.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Аўто́ры ’выраз у ніжняй частцы бочкі, у які ўстаўляецца дно’ (лельч., Арх. ГУ). Гл. уторы, адносна фанетыкі параўн. аўдод, аўторак і інш.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ву́тнуць ’ударыць’ (нараўл., Арх. ГУ). З вы́тнуць ’тс’ з характэрным для поўдня Беларусі пераходам ы пасля губных у у пад націскам. Гл. цяць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ашчапі́ць ’абхапіць рукамі’ (Янк. I, КСП), абшчапіць (Янк. I, жыт.; Арх. ГУ), ашчапіцца ’абхапіцца абедзвюма рукамі’ (КЭС, лаг.), абшчапіцца ’абняцца’ (Бяльк.). Да шчапаць, шчапляць ’злучаць, звязваць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

набе́г набе́г, -гу м.; (нападение) напа́д, -ду м.;

◊

с набе́га, с набе́гу з разбе́гу, з налёту, з разго́ну.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)