шу́нуць, -ну, -неш, -не; шунь; зак.
1. Раптам паліцца, хлынуць, уварвацца ў што-н.
Шунула вада.
У пакой шунула свежае паветра.
2. перан. Пайсці масай (пра людзей); паступіць у вялікай колькасці.
Натоўп шунуў.
Заказы шунулі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Ва́дкі (БРС). Няясна. Рус. вадкий ’вадкі, вадзяністы’, прысл. вадко зафіксавана на Пскоўшчыне і Смаленшчыне. Укр. вадки́й мае значэнне ’шкодны’ і, відаць, звязана з ва́дзіць ’шкодзіць’. Сувязі з рус. ва́дья ’азярцо, балота, лужына, крыніца’ няма, бо апошняе з’яўляецца запазычаннем з комі: vadja < vad ’балота, дрыгва’ (Фасмер, 1, 266). Няясна, ці ёсць сувязь з макед. вада ’арык’, балг. ва́да ’тс’, серб.-харв. вада ’канаўка, ручаіна’; гл. БЕР, 1, 111. Магчыма, ва́дкі < вадкі́ < вада́; параўн. рус. смал. водкий ’вадкі, вадзяністы’. Магчыма, да ва́да ’загана’ з далейшым пераасэнсаваннем пад уплывам вада́. Параўн. значэнні ва́дкі, на якія ўказвае Гарэцкі: ’порысты, няшчыльны’ (гл. ва́дкасць).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вадабо́й ’насціл з дошак, на які падае вада з плаціны і які прадухіляе ўзнікненне ямаў’ (КЭС). Да вада і біць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
вы́плюхнуцца, ‑нецца; зак.
Разм. Выліцца цераз край пры штуршках. Вада выплюхнулася з цэбра.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
астудзі́цца, астуджуся, астудзішся, астудзіцца; зак.
Стаць халодным або халаднейшым. За ноч вада астудзілася.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
павыпа́рвацца, ‑аецца; зак.
Выпарыцца — пра ўсё, многае. Уся вада павыпарвалася. Бочкі добра павыпарваліся.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падлі́цца, падальецца і падліецца; зак.
Наліцца пад што‑н. Вада падлілася пад падлогу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пітны́ 1, ‑ая, ‑ое.
Прыгодны для піцця. Пітная вада.
•••
Пітная сода гл. сода.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цвы́ркаць, -аю, -аеш, -ае; незак.
1. Утвараць рэзкія адрывістыя гукі (пра некаторых птушак і насякомых).
2. Ліцца струменьчыкамі.
Пад нагамі хлюпала і цвыркала тонкімі струменьчыкамі вада.
|| аднакр. цвы́ркнуць, -ну, -неш, -не; -ні.
|| наз. цвы́рканне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
паўзве́рх.
1. прысл. Вышэй за паверхню чаго-н., над кім-, чым-н.
Глядзець п.
2. прыназ. з Р. Ужыв. з назвамі месца або прадмета, над паверхняй якіх што-н. размяшчаецца, адбываецца, рухаецца.
Вада ішла п. лёду.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)