Кох ’пра квактанне’ (Нар. лекс., Янк. I, Кліх, Мат. Гом., Мядзв.). Гукапераймальнае. Параўн. кохаль (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кралі́ца ’труска’ (Сцяшк. Сл., Ян., Мат. Гом.). Гл. кароль2. Магчыма, пад уплывам краля (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кішатня́ ’мноства’ (Мат. Гом.). Да кішэць (гл.). Кішаг‑ ня < кішат < кішэць (апошняе як топат < топаць).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лапка́н ’пастка’ (нараўл., Мат. Гом.). Утворана ў выніку кантамінацыі лексем капкан і лапанка, лапаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лахады́м ’гуляка’ (гом., Мат. Гом.). Да лахаць і дыміць (гл.); утворана шляхам словаскладання (як куродым).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лу́ння ’кішкі, страўнік’ (паўн.-усх., КЭС). Да шлу́нне ’вантробы, унутранасці, кішкі’ (Мат. Маг., Ян., Растарг.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лэмнуць (груб.) ’ударыць’ (Мат. Гом.). Да ламану́ць (гл.), ад якога ўтвораны гэты дзеяслоў аднаразовага дзеяння.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Людзя́ный ’людскі, ветлівы’ (Клім., Мат. Маг.). Да прасл. lʼuděnъ(jь) (Трубачоў, Эт. сл., 15, 190).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Люпі́н ’лубін’ (ветк., Мат. Гом.). З рус. люпи́н ’тс’. Сюды ж люпінішча ’лубінішча’ (там жа).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Малака́шы, нараўл. малока́шы (зневаж.) ’жаўтароты’ (Мат. Гом.). Прыметнік, утвораны ад назоўніка ⁺малакаш. Да малако (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)