плаце́льшчык, ‑а, м.
Той, хто ўносіць або павінен уносіць належны яму плацеж. Плацельшчык падаткаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прэзента́нт, ‑а, М ‑нце, м.
Спец. Той, хто прад’яўляе грашовы дакумент (вэксаль і інш.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рыгары́ст, ‑а, М ‑сце, м.
Кніжн. Той, хто вызначаецца рыгарызмам у паводзінах і перакананнях.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спажыва́льнік, ‑а, м.
Той, хто (або тое, што) спажывае што‑н. Расліна — спажывальнік азоту.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сунайма́льнік, ‑а, м.
Спец. Той, хто наймае каго‑, што‑н. сумесна з кім‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
транжы́р, ‑а, м.
Разм. Той, хто неразумна, марна траціць (грошы, маёмасць і пад.); марнатравец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
экспарцёр, ‑а, м.
Той, хто экспартуе тавары за мяжу. БССР — экспарцёр многіх прамысловых тавараў.
[Фр. exporteur ад лац. exporto — вывожу.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
эксплуатацы́йнік, ‑а, м.
Той, хто займаецца эксплуатацыяй (у 2 знач.), практычным выкарыстаннем чаго‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
эмітэ́нт, ‑а, М ‑нце, м.
Спец. Той, хто ажыццяўляе эмісію 1 (дзяржава, банк, установа.)
[Ад лац. emittens, emittentis — які выпускае.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Жарла́ты ’абжорлівы’ (Сцяшк. МГ). Мадэль з суфіксам ‑ат‑ указвае на словаўтваральную суадноснасць з жарло́ (гл.). Жарло < жерло < жьрло ’горла’, ’рот’, а жарлаты ’той, хто мае (вялікі) рот’, як вусаты ’той хто мае вусы’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)