мы́каць, -аю, -аеш, -ае; незак.
1. Утвараць працяжныя гукі «му-му».
Цяля мыкае.
2. перан. Неразборліва гаварыць што-н.; мармытаць.
|| зак. прамы́каць, -аю, -аеш, -ае.
|| аднакр. мы́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні.
|| наз. мы́канне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
бра́згаць, -аю, -аеш, -ае; незак.
Утвараць кароткія звонкія гукі, удараючы чым-н. па металічных, шкляных і інш. прадметах.
Б. вёдрамі.
|| зак. пабра́згаць, -аю, -аеш, -ае.
|| аднакр. бра́знуць, -ну, -неш, -не; -ні.
|| наз. бра́зганне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сапці́, -пу́, -пе́ш, -пе́; -пём, -пяце́, -пу́ць; соп, сапла́, -ло́; -пі́; незак.
1. Цяжка дыхаючы, утвараць гукі з прысвістам.
С. носам.
2. Дзьмуць у што-н. (звычайна пра дудку, жалейку; разм.).
|| наз. сапе́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Вурзґаўка ’дзіцячая цацка, буркаўка’ (в.-дзвін., Шатал.), ву́рзгалка ’тс’ (КСП). Ад ву́рзґаць ’утвараць гук, падобны на гудзенне’ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
бульката́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -ко́ча; незак.
1. Бурліць, бурна кіпець (пра вадкасць).
Булькоча горная рака.
2. безас. Утвараць глухія перарывістыя гукі пры захворванні горла, грудзей.
У горле булькоча.
|| наз. бульката́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
цвы́ркаць, -аю, -аеш, -ае; незак.
1. Утвараць рэзкія адрывістыя гукі (пра некаторых птушак і насякомых).
2. Ліцца струменьчыкамі.
Пад нагамі хлюпала і цвыркала тонкімі струменьчыкамі вада.
|| аднакр. цвы́ркнуць, -ну, -неш, -не; -ні.
|| наз. цвы́рканне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
віры́цца, ‑рыцца; незак.
1. Круціцца, утвараць віры (пра ваду). Вада падмывала пясчаны бераг, вірылася вакол вярбы. Шамякін.
2. перан. Бурліць. Вірацца думкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хру́стаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Утвараць гукі, падобныя на хруст. [Пан] неспакойна хрустаў тонкімі пальцамі. Бядуля. Набраклыя галінкі глуха хрусталі пад нагамі. Новікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ро́гаць ’утвараць спакойныя гукі (пра свіней)’, ро́хкаць, ро́хаць, ру́хаць, ру́хкаць, кру́хаць, кро́хаць (віц., маг., брэсц., гом., ЛА, 1). Гукаперайманні.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ры́паць, -аю, -аеш, -ае; незак.
1. Утвараць рыпенне, рыпець.
Рыпалі дзверы.
Р. варотамі.
2. Іграць непрафесійна на якім-н. музычным інструменце (звычайна на гармоніку; разм.).
Рыпаў гармонік.
|| аднакр. ры́пнуць, -ну, -неш, -не; -ні.
|| наз. ры́панне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)