ёдафо́рм, ‑у, м.

Прэпарат еду — крышталічны жоўты парашок, які выкарыстоўваецца ў медыцыне як антысептычны сродак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адэкало́н, ‑у, м.

Спіртавы раствор розных пахучых рэчываў, вядомы як асвяжальны гігіенічны сродак. Асвяжыцца адэкалонам.

[Фр. eau de Cologne — «кёльнская вада».]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тымо́л, ‑у, м.

Крышталічнае рэчыва, якое атрымліваюць з некаторых эфірных масел (выкарыстоўваецца як бактэрыцыдны сродак).

[Ад грэч. thymos — фіміям.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ля́піс, ‑у, м.

Крышталічны парашок або камень, які выкарыстоўваецца ў медыцыне як процізапаленчы сродак, для прыпякання.

[Ад лац. lapis — камень.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэгаза́тар, ‑а, м.

1. Апарат для дэгазацыі.

2. Той, хто робіць дэгазацыю.

3. Сродак для дэгазацыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

святлаце́нь, ‑ю, м.

Размеркаванне светлых і ценявых штрыхоў, плям як сродак перадачы ў жывапісе аб’ёмнасці малюнка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слінаго́н, ‑у, м.

Аднагадовая расліна сямейства складанакветных, некаторыя віды якой ужываюцца ў медыцыне як слінагонны сродак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

супрацья́ддзе, ‑я, н.

Рэчыва, якое аслабляе дзеянне яду. // перан. Сродак супраць чаго‑н. шкоднага або непажаданага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

антыві́рус, ‑а, м.

Лячэбны сродак, які мае ўласцівасць затрымліваць размнажэнне таго віду мікроба, ад якога ён атрыманы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жаўтако́рань, ‑ю, м.

Шматгадовая травяністая расліна сямейства казяльцовых, з мясістых каранёў якой здабываюць сродак для спынення крыві.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)