святлаце́нь, ‑ю, м.

Размеркаванне светлых і ценявых штрыхоў, плям як сродак перадачы ў жывапісе аб’ёмнасці малюнка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)