кальчу́жнік, ‑а, м.

Гіст.

1. Воін у кальчузе.

2. Майстар, які вырабляў кальчугі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канапляво́дства, ‑а, н.

Вырошчванне канапель як галіна сельскай гаспадаркі. Майстар канапляводства. Развіццё канапляводства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хромалітагра́ф, ‑а, м.

Майстар-літаграф, які падрыхтоўвае друкаваную форму для ўзнаўлення шматколерных арыгіналаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чамада́ншчык, ‑а, м.

Майстар, які вырабляе чамаданы, а таксама сундукі, шкатулкі і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спец, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

1. Назва спецыяліста — выхадца з інтэлігенцкага асяроддзя, якая ўжыв. ў першыя гады савецкай улады (уст.).

2. Вельмі дасведчаны чалавек, майстар сваёй справы.

Ён у гэтай справе с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

иску́сник разг. маста́к, -ка́ м.; (мастер) ма́йстар, -тра м.; уме́лец, -льца м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

*Ма́сцер, ма́сьцір ’майстар’ (Бяльк.). З рус. ма́стер ’тс’. Сюды ж ма́сьцірна ’па-мастацку, па-майстэрску’ (Бяльк.), ма́сцерна ’добра, выдатна’ (воран., Сцяшк. Сл.), ст.-рус. мастеръ ’магістр ордэна’. Да ма́йстар (гл.). У рус. мову — з беларускай.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бляха́р, ‑а, м.

Майстар, які вырабляе рэчы з бляхі. // Той, хто крые бляхаю дах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арсена́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да арсенала. Арсенальны двор. Арсенальны вартаўнік. Арсенальны майстар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карэ́тнік, ‑а, м.

Уст.

1. Майстар, які рабіў карэты, экіпажы.

2. Будынак для карэт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)