спланава́ць сов., в разн. знач. сплани́ровать;
с. буды́нак — сплани́ровать зда́ние;
с. рабо́ту — сплани́ровать рабо́ту;
с. сквер — сплани́ровать сквер
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абгарадзі́ць, ‑раджу, ‑родзіш, ‑родзіць; зак., што.
Абнесці што‑н. агароджаю. Агарадзіць сад. □ Здавалася, што гаспадар меў перад сабою мэту паставіць будынак і абгарадзіць яго навек. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пад’е́зд, -у/-а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.
1. -у, гл. пад’ехаць.
2. -а. Месца, па якім пад’язджаюць да чаго-н.
П. да ракі.
3. -а. Уваход у будынак.
Парадны п.
|| прым. пад’язны́, -а́я, -о́е (да 1 і 2 знач.) і пад’е́зны, -ая, -ае (да 3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прыстасава́ць, -су́ю, -су́еш, -су́е; -су́й; -сава́ны; зак.
1. каго-што. Зрабіць прыгодным, прымяніць для чаго-н.
П. будынак пад клуб.
2. што і да чаго. Прымеркаваць да чаго-н. у часе.
П. паездку да свята.
|| незак. прыстасо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. прыстасава́нне, -я, н. і прыстасо́ўванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
трыва́лы, -ая, -ае.
1. Устойлівы, моцны, які з цяжкасцю паддаецца разбурэнню, надзейны.
Трывалая апора.
Т. будынак.
2. перан. Вынослівы, стойкі, цярплівы.
Т. чалавек.
Т. характар.
3. Які не мяняецца, надзейны, устойлівы.
Т. мір.
Трывалая эканамічная аснова.
4. Пра яду: сытны, пажыўны (разм.).
Т. абед.
|| наз. трыва́ласць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Сцёбка, сцёпка ’будынак для захавання гародніны, кладоўка’ (слонім., Шн. 3; Касп., ТС, Маш., Сл. Брэс., Тарн., ПСл, Мат. Гом.). Гл. стобка, істопка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
цыркападо́бны, ‑ая, ‑ае.
Па форме і выгляду падобны на будынак цырка. [Будынак ААН] нагадвае велізарны, на 40 паверхаў, запалкавы карабок са шкла і жалезабетону з дзіўнай цыркападобнай прыбудовай. Новікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Пастаўля́ць (чэрв.) ’пабудаваць’, шальч. ’направіць, адрамантаваць’ (Сл. ПЗБ). Да паста́віць < прасл. staviti ’будаваць’, параўн. ст.-руск. поставлениѥ, ст.-польск. stawienie, чэш. stavení ’будынак’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
калана́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.
Рад або некалькі радоў калон пад агульным перакрыццем. Палац культуры з каланадай. □ Сярод зеляніны саду відзён аднапавярховы будынак з расцягнутай каланадай. «Помнікі».
[Фр. colonnade.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
па́ндус, ‑а, м.
Спец. Нахіленая пляцоўка каля ўваходу ў будынак, якая замяняе сабою лесвіцу, а таксама служыць для ўезду аўтамашын і экіпажаў на мост, у гараж і пад.
[Фр. pente douce — нахілены спуск.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)