хро́ніка, -і, ДМ -ніцы, мн. -і, -нік, ж.
1. Запіс падзей у храналагічнай паслядоўнасці; летапіс.
2. Літаратурны твор, у якім паслядоўна паказана гісторыя грамадскіх, палітычных, сямейных і інш. падзей.
Сямейная х. пісьменніка.
3. Аддзел паведамленняў у газеце.
4. Фільм, прысвечаны падзеям бягучага грамадскага жыцця.
|| прым. храніка́льны, -ая, -ае.
Х. жанр.
Хранікальныя запісы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Канцыля́рыя ’аддзел установы, заняты справаводствам’, ст.-бел. канцелярия, канцелярыя, канцлерея, канцлярыя, канцлярея, канслерия (пач. XVI ст.) ’тс’, запазычана са ст.-польск. kancelaria < пози, с.-лац. cancellaria ’тс’ < лац. cancellārius ’адзін з членаў варты ўладара, які, стоячы перад кратамі дзвярэй (суда), абвяшчаў яго загады’ < лац. cancelli ’агароджа’ (Слаўскі, 2, 43).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
аперацы́йны в разн. знач. операцио́нный;
~нае ўмяша́нне — операцио́нное вмеша́тельство;
а. стол — операцио́нный стол;
а. аддзе́л — (учреждение) операцио́нный отде́л
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
культпро́п м.
1. ист. (аддзе́л культу́ры і прапага́нды) культпро́п (отде́л культу́ры и пропага́нды);
2. разг. (о человеке) культпро́п
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
хро́ника в разн. знач. хро́ніка, -кі ж.;
семе́йная хро́ника сяме́йная хро́ніка;
вести́ отде́л хро́ники ве́сці аддзе́л хро́нікі;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
фасо́вачны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да фасоўкі. Фасовачны цэх. // Прызначаны для фасоўкі, які служыць для фасоўкі. Фасовачная машына.
2. у знач. наз. фасо́вачная, ‑ай, ж. Цэх, аддзел і пад., дзе фасуюць. Фасовачная пры аптэцы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
архі́ў, -хі́ва, мн. -хі́вы, -хі́ваў, м.
1. Установа, якая зберагае, сістэматызуе і апісвае старадаўнія дакументы, графічныя помнікі мінулага.
Здаць у а. (таксама перан.: прызнаць устарэлым, малапатрэбным).
2. Аддзел установы, дзе захоўваюцца старыя дакументы.
3. Збор рукапісаў, лістоў і пад., што маюць дачыненне да дзейнасці якой-н. установы ці асобы.
А. інстытута.
А.
Якуба Коласа.
|| прым. архі́ўны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
рэда́кцыя, -і, мн. -і, -цый, ж.
1. гл. рэдагаваць.
2. Разнавіднасць тэксту якога-н. твора.
Раман у дзвюх рэдакцыях.
3. Тая ці іншая фармулёўка, выказванне думкі.
Пункт пратакола ў новай рэдакцыі.
4. Група работнікаў, што рэдагуюць якоен. выданне, а таксама аддзел выдавецтва, які рыхтуе рукапісы да друку.
Галоўная р.
Тэхнічная р.
Р. мастацтва.
|| прым. рэдакцы́йны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
экспеды́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж.
1. Адпраўка, рассылка і прыём грузаў, карэспандэнцыі і пад. (спец.).
Э. пасылак.
2. Установа ці аддзел установы, якія займаюцца рассылкай ці адпраўкай чаго-н. (спец.).
Э. газет.
3. Паездка, паход групы асоб, атрада з навуковымі, даследчымі мэтамі.
Дыялекталагічная э.
Паехаць у экспедыцыю.
4. Група ўдзельнікаў такой паездкі.
Члены экспедыцыі.
|| прым. экспедыцы́йны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
гу́мар, -ру м.
1. ю́мор;
аддзе́л ~ру і саты́ры — отде́л ю́мора и сати́ры;
2. см. гумо́р;
◊ г. ві́сельніка — ю́мор ви́сельника
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)