аддзе́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. аддзе́л аддзе́лы
Р. аддзе́ла аддзе́лаў
Д. аддзе́лу аддзе́лам
В. аддзе́л аддзе́лы
Т. аддзе́лам аддзе́ламі
М. аддзе́ле аддзе́лах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аддзе́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Падраздзяленне ў структуры якой-н. установы, прадпрыемства або ўстанова, якая ўваходзіць у склад якой-н. арганізацыі.

А. кадраў.

Галантарэйны а. магазіна.

2. Састаўная частка чаго-н., дзе знаходзяцца аднародныя прадметы; тэматычна аб’яднаная частка кнігі, газеты.

А. беларускага жывапісу.

А. хронікі ў газеце.

3. Адна з частак, на якія падзяляецца што-н. цэлае на аснове пэўных прыкмет.

Аддзелы галаўнога мозга.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аддзе́л м., в разн. знач. отде́л;

а. гісто́рыі — отде́л исто́рии;

тэхні́чны а. — техни́ческий отде́л;

а. сацыя́льнага забеспячэ́ння — отде́л социа́льного обеспе́чения;

бібліяграфі́чны а. — библиографи́ческий отде́л;

кні́га падзяля́ецца на тры ~лы — кни́га де́лится на́ три отде́ла

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аддзе́л, ‑а, м.

1. Падраздзяленне ў структуры якой‑н. установы або прадпрыемства. Аддзел кадраў. Планавы аддзел. Раённы аддзел народнай асветы.

2. Адна з частак, на якія падзяляецца што‑н. цэлае на аснове пэўных прыкмет. Аддзелы галаўнога мозгу.

3. Састаўная частка чаго‑н. (магазіна, музей, выстаўкі), дзе знаходзяцца аднародныя прадметы. Аддзел беларускага жывапісу. Галантарэйны аддзел.

4. Раздзел у навуцы, прысвечаны пэўнаму колу пытанняў. Генетыка — аддзел біялагічнай навукі. // Раздзел у газеце або часопісе, у якім змяшчаюцца артыкулы, аб’яднаныя тэматычна. Літаратурна-крытычны аддзел газеты.

5. Уст. Выдзелены бацькам сыну надзел зямлі. Мікодым, як большы сын, па спрадвечнай завядзёнцы пайшоў на аддзел і паставіў сабе хату не поруч з бацькавай, а ў другім, канцы водруба. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Аддзел (у сістэматыцы) 9/536

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

АДДЗЕ́Л у геалогіі, самае буйное падраздзяленне геал. сістэмы, якое мае планетарнае пашырэнне; адзінка агульнай стратыграфічнай шкалы. Аб’ядноўвае адклады, што ўтварыліся на працягу геал. эпохі. Кожны аддзел адасабляецца па характэрных рэштках выкапнёвай фауны і флоры і падзяляецца на ярусы.

т. 1, с. 100

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

аддзе́л м.

1. (установы, магазіна) Abtéilung f -, -en, Sektión f -, -en;

2. (раздзел у навуцы, кнізе і г. д.) Teil m (e)s, -e;

3. вайск. гл.. атрад 1.

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пія́р-аддзе́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пія́р-аддзе́л пія́р-аддзе́лы
Р. пія́р-аддзе́ла пія́р-аддзе́лаў
Д. пія́р-аддзе́лу пія́р-аддзе́лам
В. пія́р-аддзе́л пія́р-аддзе́лы
Т. пія́р-аддзе́лам пія́р-аддзе́ламі
М. пія́р-аддзе́ле пія́р-аддзе́лах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прэс-аддзе́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. прэс-аддзе́л прэс-аддзе́лы
Р. прэс-аддзе́ла прэс-аддзе́лаў
Д. прэс-аддзе́лу прэс-аддзе́лам
В. прэс-аддзе́л прэс-аддзе́лы
Т. прэс-аддзе́лам прэс-аддзе́ламі
М. прэс-аддзе́ле прэс-аддзе́лах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

міяцэнавы аддзел (эпоха)

т. 10, с. 495

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)