аддзе́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. аддзе́л аддзе́лы
Р. аддзе́ла аддзе́лаў
Д. аддзе́лу аддзе́лам
В. аддзе́л аддзе́лы
Т. аддзе́лам аддзе́ламі
М. аддзе́ле аддзе́лах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

аддзе́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Падраздзяленне ў структуры якой-н. установы, прадпрыемства або ўстанова, якая ўваходзіць у склад якой-н. арганізацыі.

А. кадраў.

Галантарэйны а. магазіна.

2. Састаўная частка чаго-н., дзе знаходзяцца аднародныя прадметы; тэматычна аб’яднаная частка кнігі, газеты.

А. беларускага жывапісу.

А. хронікі ў газеце.

3. Адна з частак, на якія падзяляецца што-н. цэлае на аснове пэўных прыкмет.

Аддзелы галаўнога мозга.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аддзе́л м., в разн. знач. отде́л;

а. гісто́рыі — отде́л исто́рии;

тэхні́чны а. — техни́ческий отде́л;

а. сацыя́льнага забеспячэ́ння — отде́л социа́льного обеспе́чения;

бібліяграфі́чны а. — библиографи́ческий отде́л;

кні́га падзяля́ецца на тры ~лы — кни́га де́лится на́ три отде́ла

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аддзе́л, ‑а, м.

1. Падраздзяленне ў структуры якой‑н. установы або прадпрыемства. Аддзел кадраў. Планавы аддзел. Раённы аддзел народнай асветы.

2. Адна з частак, на якія падзяляецца што‑н. цэлае на аснове пэўных прыкмет. Аддзелы галаўнога мозгу.

3. Састаўная частка чаго‑н. (магазіна, музей, выстаўкі), дзе знаходзяцца аднародныя прадметы. Аддзел беларускага жывапісу. Галантарэйны аддзел.

4. Раздзел у навуцы, прысвечаны пэўнаму колу пытанняў. Генетыка — аддзел біялагічнай навукі. // Раздзел у газеце або часопісе, у якім змяшчаюцца артыкулы, аб’яднаныя тэматычна. Літаратурна-крытычны аддзел газеты.

5. Уст. Выдзелены бацькам сыну надзел зямлі. Мікодым, як большы сын, па спрадвечнай завядзёнцы пайшоў на аддзел і паставіў сабе хату не поруч з бацькавай, а ў другім, канцы водруба. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АДДЗЕ́Л у геалогіі, самае буйное падраздзяленне геал. сістэмы, якое мае планетарнае пашырэнне; адзінка агульнай стратыграфічнай шкалы. Аб’ядноўвае адклады, што ўтварыліся на працягу геал. эпохі. Кожны аддзел адасабляецца па характэрных рэштках выкапнёвай фауны і флоры і падзяляецца на ярусы.

т. 1, с. 100

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

аддзе́л м

1. (установы, магазіна) Abtéilung f -, -en, Sektión f -, -en;

2. (раздзел у навуцы, кнізе і г. д) Teil m (e)s, -e;

3. вайск гл. атрад 1.

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пія́р-аддзе́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пія́р-аддзе́л пія́р-аддзе́лы
Р. пія́р-аддзе́ла пія́р-аддзе́лаў
Д. пія́р-аддзе́лу пія́р-аддзе́лам
В. пія́р-аддзе́л пія́р-аддзе́лы
Т. пія́р-аддзе́лам пія́р-аддзе́ламі
М. пія́р-аддзе́ле пія́р-аддзе́лах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прэс-аддзе́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. прэс-аддзе́л прэс-аддзе́лы
Р. прэс-аддзе́ла прэс-аддзе́лаў
Д. прэс-аддзе́лу прэс-аддзе́лам
В. прэс-аддзе́л прэс-аддзе́лы
Т. прэс-аддзе́лам прэс-аддзе́ламі
М. прэс-аддзе́ле прэс-аддзе́лах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

міяцэнавы аддзел (эпоха)

т. 10, с. 495

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

плейстацэнавы аддзел (эпоха)

т. 12, с. 421

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)