скруці́ць, скручу, скруціш, скруціць;
1. Круцячы, туга звіць што‑н.
2. Зматаць, навіць на што‑н.
3. Згінаючы, заломваючы што‑н., пераблытаць, сплесці.
4. Звязаць, пазбавіўшы каго‑н. мажлівасці прымяняць фізічную сілу.
5.
6.
7.
8. Зняць што‑н., пакручваючы.
9. Сапсаваць, неасцярожна ці доўга круцячы.
10. Выкруціўшы стрыжань, з тонкага ствала вярбы, лазы і пад. зрабіць дудку, свісток.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
смакта́ць, смакчу, смокчаш, смокча;
1. Рухамі губ і языка ўцягваць у рот якую‑н. вадкасць праз вузкую адтуліну ў чым‑н.
2. Уцягваць, усмоктваць у сябе якую‑н. вадкасць пры дапамозе спецыяльных органаў (пра жывёлін, насякомых).
3. Усмоктваць, убіраць у сябе якую‑н. вадкасць, газ і пад. (пра машыны, прыстасаванне механізмы).
4. Узяўшы што‑н. у рот і змочваючы слінай, рабіць смактальныя рухі языком і губамі.
5.
6.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шко́ла, ‑ы,
1. Навучальная ўстанова, якая ажыццяўляе агульную адукацыю і выхаваяне маладога пакалення.
2. Спецыялізаваная навучальная ўстанова, дзе навучэнцы атрымліваюць прафесіянальныя веды, кваліфікацыю.
3.
4. Сістэма метадаў, правіл, прыёмаў вывучэння, асваення чаго‑н., авалодання чым‑н.
5. Навуковы, літаратурна-мастацкі, грамадска-палітычны, сацыяльна-эканамічны і пад. напрамак, плынь з характэрнымі, своеасаблівымі ўласцівасцямі, рысамі.
6.
•••
[Грэч. scholē.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Кала́ч 1 ’круг’ (
Кала́ч 2 ’круглая булка пшанічнага хлеба’ (
Кала́ч 3 ’расліна рагоз, Typha’, ’насенная шышка рагозу’, ’кіях кукурузы’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
адзі́н, аднаго́,
1. Лік.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
во́ка, ‑а;
1. Орган зроку.
2. Здольнасць бачыць; зрок.
3.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пасадзі́ць, ‑саджу, ‑садзіш, ‑садзіць;
1. Памагчы каму‑н. сесці.
2. Усадзіць у зямлю, засыпаць зямлёй насенне, карэнне расліны, саджанца для далейшага росту.
3. Паставіць у гарачую печ пячыся.
4. Скіраваўшы да зямлі, прымусіць сесці, прызямліць (пра самалёт і пад.).
5.
6. Прымусіць чым‑н. займацца, што‑н. рабіць (звычайна седзячы).
7.
8.
9. Памясціць дзе‑н., у сярэдзіну чаго‑н.; размясціць (жывёл, пчол, рыб і пад.) у спецыяльным памяшканні.
10.
11. Затупіць; прывесці ў нягоднасць, сапсаваць.
12.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ве́даць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае;
1. Знаць што‑н., мець уяўленне пра што‑н.
2. Мець веды, навыкі, умець рабіць што‑н.
3. Быць знаёмым з кім‑н.
4. Усведамляць, уяўляць; разумець.
5. Перажываць, адчуваць; мець справу, знацца, знаць.
6.
7. і
8.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
садзі́ць, саджу, садзіш, садзіць;
1. Запрашаць або прымушаць заняць якое‑н. месца.
2. Прызначаць, уладкоўваць на якую‑н. пасаду.
3. Пасяляць дзе‑н. (для вядзення гаспадаркі).
4. Знявольваць, пазбаўляць волі.
5.
6. Закопваць у зямлю карані саджанцаў, клубні і пад. з мэтай вырошчвання раслін.
7. Змяшчаць у гарачую печ, сушню для выпякання, сушэння.
8. Змяшчаць за рамку (фотаздымкі).
9.
10. і
11.
12. Угрузіўшы ў што‑н. вязкае, гразкае, даць завязнуць, засесці.
13. Наносіць, прышываць што‑н. на якую‑н. паверхню (плямы, латкі і пад.).
14.
15.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скі́нуць, ‑ну, ‑неш, ‑не;
1. Кінуць уніз адкуль‑н., з чаго‑н.; вымусіць упасці з чаго‑н.
2. З боем адцясніць, выбіць з занятай пазіцыі.
3. Звергнуць, пазбавіць улады; вызваліцца ад чыйго‑н. панавання.
4. Зняць з сябе (вопратку, абутак і пад.).
5.
6.
7.
8.
9.
10. У гідратэхніцы — адвесці ваду з якога‑н. вадаёма.
11. Зрабіць скідку (у 4 знач.).
12. Сабраць грошы на якую‑н. агульную справу; скласціся.
13. У картачнай гульні — пакласці меншую карту ў адказ на карту партнёра.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)