Накве́каць экспр. ’намазаць’ (Мат. Гом.). Да квэцаць, квёцаць ’мазаць’ з узнаўленнем канцавога к.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Наку́тнік ’набожнік, рушнік, які вешаюць на абразы’ (Мат. Гом.). Да кут ’вугал, покуць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Налашчы́ць ’адбяліць (пражу)’ (Мат. Гом.), налосціцца ’наглянцавацца, зашмальцавацца’ (ТС). Да лоск ’бляск, глянец’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Не́кся ’некалькі дзён назад’ (карэл., Янк. Мат.). З *не‑як‑ся, гл. неяк.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Но́ўды, ноўда ’часам, выпадкам’ (Бяльк., Мат. Маг.), ноўдыможа, магчыма’ (Яўс.). Гл. нойды.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Паламя́нка ’спечаная булка’ (Сл. Брэс.), палымянка ’блін’ (Мат. Гом.). Да полымя. Параўн. падпалонік.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Паме́цца ’мець намер, жаданне, абяцаць’ (Бяльк.), ’падрадзіцца’ (Мат. Гом.). Да мець(ца) (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пароякрой (які адыходзіць на чацвёрты дзень)’ (Мат. Гом.). Конфікснае (pa‑+‑ak) адкрой.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Патала́шкаць ’скруціць’ (жытк., Мат. Гом.). Відаць, да рус. потолкать з дэмінутыўным суфіксам -аш·.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Патляя́ ’чапяла’ (мазыр., Мат. Гом.). У выніку кантамінацыі лексем патэльня і чапляя́ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)