аднаклу́бнік, ‑а, м.

Той, хто належыць да таго ж спартыўнага клуба, аб’яднання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аднапляме́ннік, ‑а, м.

Той, хто належыць да аднаго з кім‑н. племя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акварыумі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Той, хто разводзіць акварыумных рыб. Таварыства акварыумістаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зая́ўнік, ‑а, м.

Той, хто робіць заяву, заяўку. Заяўнік на будаўнічыя матэрыялы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

военача́льнік, ‑а, м.

Той, хто ўзначальвае войска або камандуе значнымі вайсковымі злучэннямі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пяю́н, пеюна, м.

Разм. Той, хто вельмі любіць пець, многа спявае; пявун.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

руцінёр, ‑а, м.

Той, хто схільны да руціны, пазбаўлены пачуцця новага; кансерватар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рысаво́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Той, хто вырошчвае рыс; спецыяліст па рысаводству.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэваншы́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Той, хто імкнецца ўзяць рэванш; прыхільнік рэваншызму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саву́чань, ‑чня, м.

Той, хто вучыцца або вучыўся разам з кім‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)