бзы́каць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -ае; незак. (разм.).
Утвараць крыламі спецыфічны гук (пра некаторых насякомых).
|| аднакр. бзы́кнуць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -не.
|| наз. бзы́канне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прабада́ць², 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́е; зак. і незак., што (спец.).
Утварыць (утвараць) навылётную адтуліну ў сценцы полага органа.
|| наз. прабадзе́нне, -я, н.
П. страўніка.
|| прым. прабадны́, -а́я, -о́е.
Прабадная язва.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
звіне́ць, -ню́, -ні́ш, -ні́ць; -нім, -ніце́, -ня́ць; -ні́; незак.
Утвараць металічны гук.
Звініць званок.
Звіняць галасы дзяцей.
У вушах звініць (пра звон у вушах).
|| зак. празвіне́ць, -ню́, -ні́ш, -ні́ць; -нім, -ніце́, -ня́ць; -ні́.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
шпо́каць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ае; незак. (разм.).
Падаючы, стукаючыся аб што-н., утвараць кароткі глухі гук.
Жалуды шпокалі з дуба на дол.
|| аднакр. шпо́кнуць, -не; -ні.
|| наз. шпо́канне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
шчо́ўкаць, -аю, -аеш, -ае; незак., чым і без дап.
Утвараць рэзкія, адрывістыя гукі.
Шчоўкае замок у дзвярах.
У лазняку шчоўкаў салавей.
Ш. абцасамі.
|| аднакр. шчо́ўкнуць, -ну, -неш, -не; -ні.
|| наз. шчо́ўканне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ёкаць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ае; незак. (разм.).
1. Утвараць кароткі і адрывісты гук.
2. Раптоўна сціскацца, заміраць ад страху, хвалявання (пра сэрца).
Ёкае сэрца.
|| аднакр. ёкнуць, -не.
|| наз. ёканне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
заці́хнуць, -ну, -неш, -не; заці́х, -хла; -ні́; зак.
1. Перастаць утвараць якія-н. гукі; перастаць шумець.
Зала заціхла.
Дзеці заціхлі.
2. перан. Аслабіць або спыніць сваю дзейнасць.
Вецер заціх.
|| незак. заціха́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
маршчы́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; незак., што.
Утвараць маршчыны на твары; моршчыць. Глядзяць кудысь углыб вочы дзедавы, несупынныя думкі яшчэ больш маршчыняць яго лоб. Колас. І маршчынілі маці аблічча весткі сумныя з позніх дарог. Машара. // перан. Утвараць рабізну (пра паверхню вады). Вада была спакойнай, толькі маленькія хвалькі ад ветру маршчынілі яе паверхню. Краўчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
грува́сціцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ціцца; незак.
Узвышацца бязладнай кучай, утвараць нагрувашчанне чаго-н.
Грувасціліся горы бітай цэглы.
На беразе возера грувасціліся скалы.
|| зак. нагрува́сціцца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -ціцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
лу́скаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; незак.
1. што. Раскусваць, разгрызаць (шкарлупіну) з трэскам.
Л. сланечнік.
2. Утвараць чым-н. кароткія адрывістыя гукі, патрэскваць.
Пальцы лускаюць.
|| аднакр. лу́снуць, -ну, -неш, -не; -ні.
|| наз. лу́сканне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)