лук, -а, мн. -і, -аў, м.

Ручная зброя ў выглядзе гібкай дугі, сцягнутай цецівой, для пуску стрэл.

Спаборніцтвы па стральбе з лука.

|| прым. лу́чны, -ая, -ае.

Лучнае поле (для стральбы з лука).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

акры́ць, -ы́ю, -ы́еш, -ы́е; -ы́ты; зак., каго-што.

1. Накрыць, ахінуць.

А. плечы цёплай коўдрай.

2. перан. Пакрыць, агарнуць.

Жыта маладое поле ўсё акрыла.

Шэры туман акрыў лугавіну.

|| незак. акрыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скаці́на, -ы, ж. (разм.).

1. зб. Буйная сельскагаспадарчая жывёла.

Пасвіць скаціну.

Пагнаць скаціну ў поле.

2. перан. Грубы, бяздушны чалавек (груб., лаянк.).

|| памянш.-ласк. скаці́нка, -і, ДМ -нцы, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паша, выпас, выган, поле

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

борозди́ть несов. баразні́ць, баранава́ць; (пересекать) перасяка́ць; (изрезывать) зрэ́зваць, рэ́заць, баразні́ць;

кана́вы бороздя́т по́ле кана́вы перасяка́юць (зрэ́зваюць) по́ле;

морщи́ны борозди́ли его́ лоб маршчы́ны зрэ́звалі (баразні́лі) яго́ лоб;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

о́пытный

1. (о человеке) во́пытны, спрактыкава́ны;

2. (относящийся к опытам) дасле́дчы, до́следны;

о́пытная сельскохозя́йственная ста́нция до́следная сельскагаспада́рчая ста́нцыя;

о́пытное живо́тное до́следная жывёла;

о́пытное по́ле до́следнае по́ле.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

засе́яць, -е́ю, -е́еш, -е́е; -е́й; -е́яны; зак., што.

1. Заняць пад пасеў які-н. участак зямлі.

З. поле ячменем.

2. перан. Пакрыць мноствам каго-, чаго-н.

Неба засеяна зоркамі.

|| незак. засява́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

відне́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -е́е; незак.

1. безас. Світаць; святлець.

На ўсходзе ўжо віднела.

Пачынае в.

2. Віднецца, станавіцца відным, бачным.

Уперадзе віднее жытнёвае поле.

|| зак. павідне́ць, -е́е (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бура́чышча, ‑а, м.

Поле, на якім раслі буракі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

баво́ўнішча, ‑а, н.

Поле, якое было пад бавоўнікам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)