скаці́на, -ы, ж. (разм.).
1. зб. Буйная сельскагаспадарчая жывёла.
Пасвіць скаціну.
Пагнаць скаціну ў поле.
2. перан. Грубы, бяздушны чалавек (груб., лаянк.).
|| памянш.-ласк. скаці́нка, -і, ДМ -нцы, ж. (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)