ад... (ада..., ад’...), прыстаўка.

1. Утварае дзеясловы са знач.:

а) канца, спынення, канчатковага выканання дзеяння, напр.: адпрацаваць, аддзяжурыць, адгрымець;

б) устаранення чаго-н., рух убок, напр.: адклеіць, адштурхнуць, ад’ехаць;

в) інтэнсіўнасці дзеяння, напр.: адмабілізаваць, адпрацаваць, адсцябаць;

г) давядзення да непажаданага стану, напр.: адтаптаць, адсядзець, адляжаць;

д) з марфемай «цца» — дзеяння, учыненага з мэтай ухілення ад чаго-н., напр.: адпісацца, адкараскацца;

е) з марфемай «цца» — заканчэння працяглага дзеяння, напр.: адваявацца, адбіцца.

2. Утварае назоўнікі са знач. аддалення, напр.: адгалосак.

3. Утварае прыметнікі са знач. утварэння, паходжання ад чаго-н., напр.: аддзеяслоўны, адыменны.

4. Утварае прыслоўі, напр.: адгэтуль, адусюль.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Ківіля́ць ’чыкільгаць, матляцца пры хадзьбе’ (ТС), рус. ковылять няяснага паходжання.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Талалю́каць ’крычаць «талалю»!’ (Байк. і Некр.). Гукапераймальнага паходжання. Гл. талала.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Та́мкаць ’размаўляць павольна, паціху’ (Юрч. Вытв.). Няясна; відаць, гукапераймальнага паходжання.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вэ́мбрух ’бручка’ (ДАБМ, 858, Інстр. II). Слова няяснага паходжання. Напэўна, запазычанае.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ся́ўка экспр. ’п’яніца’ (Сцяшк. Сл.). Няясна, магчыма, гукапераймальнага паходжання, гл. сяўкнуць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Буяра́к сухі дол’ (Яшкін). Таго ж паходжання, што і байрак 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Кілды́шыць ’тармасіць, валтузіць’ (Сцяшк.). Слова балт. паходжання. Параўн. літ. keldinti ’перасунуць, пераставіць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Таляха́ць (таляха́ты) ’абгаворваць’ (кобр., Нар. лекс.). Дзеяслоў гукапераймальнага паходжання, гл. талахаць, талахкаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Абшурапа́ціцца (гл. шурпаты), абшурпанец, ’абадранец’ (Янк. II), кантамінацыйнага паходжання да абшарпанец і шурпаты.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)