Verbum

метыза́цыя, ‑і, ж.

Скрыжаванне розных народ жывёлы, а таксама розных сартоў раслін для паляпшэння пароды, сорту.

[Фр. metisation, ад лац. miscere — змешваць.]

канта́ктны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кантакту. Кантактная інфекцыя. Кантактная электразварка. Кантактнае размяшчэнне пластоў горнай пароды.

ту́рман, ‑а, м.

Голуб асобай пароды, які мае здольнасць куляцца пры палёце. Турманы кружыліся над хатай. Аўрамчык.

шлёнка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

1. Авечка шлёнскай пароды.

2. Футра гэтай авечкі.

ято́ўе, ‑я, н.

Спец. Месца, яма ў рацэ, дзе зімуюць некаторыя пароды рыб (бялуга, асятрына і інш.).

шліф, ‑а, м.

1. У геалогіі — тонкая адшліфаваная празрыстая пласцінка мінералу ці горнай пароды, якая служыць для мікраскапічнага даследавання. Шліфы акамянелай драўніны. □ Невялікі шліф пароды пад мікраскопам нагадвае стракатую мазаіку з малюсенькіх крышталікаў. «Маладосць».

2. У тэхніцы — узор металу ці металічнага сплаву для макра- або мікраскапічнага даследаванняў.

[Ням. Schliff.]

грыфо́н, ‑а, м.

1. Тое, што і грыф ​¹ (у 1 знач.).

2. Даўгашэрсны сабака з пароды выжлаў.

галагу́т, ‑а, М ‑гуце, м.

Галагуцкі певень, певень галандскай пароды. Жыў-быў на свеце і певень-галагут. Вітка.

сабакаво́дства, ‑а, н.

1. Развядзенне сабак і паляпшэнне іх пароды. Паляўнічае сабакаводства.

2. Асобная гаспадарка па развядзенню сабак.

сенберна́р, ‑а, м.

Парода вялікіх дужых, пераважна даўгашэрсных сабак, якія маюць добры нюх, а таксама сабака гэтай пароды.

[Ад імені манастыра Saint-Bernard у Альпах, дзе гэтую пароду сабак разводзяць для аказання дапамогі падарожнікам у гарах.]