Множнік ’лік, на які множыцца іншы лік’ (ТСБМ). З польск. mnożnik ’тс’, запазычанага ў 20‑я гады, а не калька з рус. множитель ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 118).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дво́йственный

1. в разн. знач. дваі́сты;

2. грам. па́рны;

дво́йственное число́ па́рны лік.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цот, -у, М цо́це, м.

Лік, які дзеліцца на два без астатку.

◊

Цот і лішка — гульня, пабудаваная на ўгадванні колькасці прадметаў, узятых у жменю вядучым гульні.

Гуляць у ц. і лішку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ты́сяча, -ы, мн. -ы, ты́сяч.

1. ліч. кольк. Лік і колькасць 1000.

Т. рублёў.

2. ж. звычайна мн. Вельмі многа, вялікая колькасць.

На мітынг сабраліся тысячы людзей.

|| парадк. ты́сячны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адзіна́ццаць, ‑ццаці, Т ‑ццаццю, ліч. кольк.

Лік. Адзінаццаць памножыць на два. // Колькасць, якая абазначаецца лічбай «11». Адзінаццаць дзён.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перамно́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., што.

Памножыць адзін на другі некалькі лікаў. Перамножыць дзесятковыя дробы на цэлы лік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трыльён, ‑а, м.

Лік, роўны тысячы мільярдаў; на пісьме перадаецца як адзінка з дванаццаццю нулямі або 10​12.

[Фр. trillion.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цэ́насны, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з абазначэннем кошту ў якіх‑н. цэнах. Цэнаснае выражэнне. Цэнасныя суадносіны. Цэнасны ў лік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загада́ць², -а́ю, -а́еш, -а́е: -га́даны; зак., што.

1. Прапанаваць для разгадкі.

З. загадку.

2. Задумаць што-н., трымаючы ў памяці або варожачы.

З. лік.

З. на картах.

|| незак. зага́дваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

васьмяры́чны, ‑ая, ‑ае.

У выразе: васьмярычнае «н» — назва літары «н», якая ў старажытнарускай і царкоўнаславянскай мовах абазначала лік восем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)