васьмяры́чны, ‑ая, ‑ае.

У выразе: васьмярычнае «н» — назва літары «н», якая ў старажытнарускай і царкоўнаславянскай мовах абазначала лік восем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)